Proverbs 14

Saĝa virino konstruas sian domon; Sed malsaĝa detruas ĝin per siaj manoj.

Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.

Kiu iras la ĝustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malĝustan, tiu Lin malestimas.

Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.

En la buŝo de malsaĝulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la buŝo de saĝuloj ilin gardas.

I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.

Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.

Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.

Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.

Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.

Mokanto serĉas saĝecon kaj ĝin ne trovas; Sed por saĝulo la sciado estas facila.

Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.

Foriru de homo malsaĝa; Ĉar vi ne aŭdos parolon de saĝo.

Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.

La saĝeco de saĝulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsaĝeco de malsaĝuloj estas trompiĝado.

Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.

Malsaĝuloj ŝercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.

Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.

Koro scias sian propran malĝojon; Kaj en ĝia ĝojo ne partoprenas fremdulo.

Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.

Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.

De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.

Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.

Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.

Ankaŭ dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de ĝojo estas malĝojo.

Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.

Laŭ siaj agoj manĝos homo malbonkora; Kaj homo bona satiĝos per siaj faroj.

Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.

Naivulo kredas ĉiun vorton; Sed saĝulo estas atenta pri sia vojo.

Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.

Saĝulo timas, kaj forkliniĝas de malbono; Sed malsaĝulo estas incitiĝema kaj memfidema.

Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.

Malpacienculo faras malsaĝaĵojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.

Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.

Naivuloj akiras malsaĝecon; Sed saĝuloj estas kronataj de klereco.

De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.

Malbonuloj humiliĝos antaŭ bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaŭ la pordego de virtulo.

De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.

Malriĉulo estas malamata eĉ de sia proksimulo; Sed riĉulo havas multe da amikoj.

Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.

Kiu malŝatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malriĉulojn, tiu estas feliĉa.

Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.

Ĉu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas ĉe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.

Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.

De ĉiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.

Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.

Propra riĉeco estas krono por la saĝuloj; Sed la malsaĝeco de la malsaĝuloj restas malsaĝeco.

De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.

Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.

Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.

En la timo antaŭ la Eternulo estas forta fortikaĵo; Kaj Li estos rifuĝejo por Siaj infanoj.

Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.

La timo antaŭ la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.

Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.

Grandeco de popolo estas gloro por reĝo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.

Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.

Pacienculo havas multe da saĝo; Sed malpacienculo elmontras malsaĝecon.

Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.

Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.

Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.

Kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malriĉulon.

Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.

Pro sia malboneco malvirtulo estos forpuŝita; Sed virtulo eĉ mortante havas esperon.

Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.

En la koro de saĝulo ripozas saĝo; Kaj kio estas en malsaĝuloj, tio elmontriĝas.

I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.

Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.

Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.

Favoron de la reĝo havas sklavo saĝa; Sed kontraŭ malbonkonduta li koleras.

En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.