Psalms 104

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!