Job 13

Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

Aj, všecko to vidělo oko mé, slyšelo ucho mé, a srozumělo tomu.

Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

Jakož vy znáte to, znám i já, nejsem zpozdilejší než vy.

Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Jistě žeť já s Všemohoucím mluviti, a s Bohem silným o svou při jednati budu.

Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

Nebo vy jste skladatelé lži, a lékaři marní všickni vy.

Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Ó kdybyste aspoň mlčeli, a bylo by vám to za moudrost.

Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

Slyštež medle odpory mé, a důvodů rtů mých pozorujte.

Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

Zdali zastávajíce Boha silného, mluviti máte nepravost? Aneb za něho mluviti máte lest?

Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

Zdaliž osobu jeho přijímati budete, a o Boha silného se zasazovati?

Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

Zdaž vám to k dobrému bude, když na průbu vezme vás, že jakož člověk oklamán bývá, oklamati jej chcete?

Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

V pravdě žeť vám přísně domlouvati bude, budete-li povrchně osoby jeho šetřiti.

Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

Což ani důstojnost jeho vás nepředěšuje, ani strach jeho nepřikvačuje vás?

Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

Všecka vzácnost vaše podobná jest popelu, a hromadám bláta vyvýšení vaše.

Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

Postrptež mne, nechať já mluvím, přiď na mne cokoli.

Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

Pročež bych trhati měl maso své zuby svými, a duši svou klásti v ruku svou?

Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

By mne i zabil, což bych v něho nedoufal? A však cesty své před oblíčej jeho předložím.

Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Onť sám jest spasení mé; nebo před oblíčej jeho pokrytec nepřijde.

Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

Poslouchejte pilně řeči mé, a zprávu mou pusťte v uši své.

Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

Aj, jižť začínám pře své vésti, vím, že zůstanu spravedliv.

Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

Kdo jest, ješto by mi odpíral, tak abych nyní umlknouti a umříti musil?

Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

Toliko té dvoji věci, ó Bože, nečiň mi, a tehdy před tváří tvou nebudu se skrývati:

Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

Ruku svou vzdal ode mne, a hrůza tvá nechť mne neděsí.

Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

Zatím povolej mne, a buduť odpovídati; aneb nechať já mluvím, a odpovídej mi.

Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

Jak mnoho jest mých nepravostí a hříchů? Přestoupení mé a hřích můj ukaž mi.

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

Proč tvář svou skrýváš, a pokládáš mne sobě za nepřítele?

Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

Zdaliž list větrem se zmítající potříti chceš, a stéblo suché stihati budeš?

Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

Že zapisuješ proti mně hořkosti, a dáváš mi v dědictví nepravosti mladosti mé,

Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

A dáváš do klady nohy mé, a šetříš všech stezek mých, na paty noh mých našlapuješ;

Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.

Ješto člověk jako hnis kazí se, a jako roucho, kteréž jí mol.