Proverbs 5

Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,

Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,

at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.

Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.

Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;

Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:

men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;

Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.

hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed;

Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi.

hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.

Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.

Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!

Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.

Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,

Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.

at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.

Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;

at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,

By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;

så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,

I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;

og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,

I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!

så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!

Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!

Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"

Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.

Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;

Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!

lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!

Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.

Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!

Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.

Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,

Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.

den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!

Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.

Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?

Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?

Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;

Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.

den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;

Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.

han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.

Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.