Psalms 104

Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!