Proverbs 7

Min Søn, vogt dig mine Ord,mine bud må du gemme hos dig;

Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

vogt mine bud, så skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;

Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

bind dem om dine Fingre, skriv dem på dit Hjertes Tavle,

Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

sig til Visdommen: "Du er min Søster!" og kald Forstanden Veninde,

Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

at den må vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.

Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;

Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

og blandt de tankeløse så jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;

Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

han gik på Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem på Vej til hendes Hus

Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.

En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;

Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;

Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

snart på Gader, snart på Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun; -

Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;

Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

"Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,

Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!

Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred

Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;

Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!

Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

Thi Manden er ikke hjemme, - på Langfærd er han draget;

Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

Pengepungen tog han med, ved Fuldmåne kommer han hjem!"

La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;

Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,

Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.

Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild på hendes Stier;

Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.

Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

Hendes Hus er Dødsrigets Veje, som fører til Dødens Kamre.

Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.