Job 19

Tedy odpověděv Job, řekl:

Eyüp şöyle yanıtladı:

Dokudž trápiti budete duši mou, a dotírati na mne řečmi svými?

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

Již na desetkrát zhaněli jste mne, aniž se stydíte, že se zatvrzujete proti mně.

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Ale nechť jest tak, že jsem zbloudil, při mně zůstane blud můj.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Jestliže se pak vždy proti mně siliti chcete, a obviňujíc mne, za pomoc sobě bráti proti mně potupu mou:

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Tedy vězte, že Bůh podvrátil mne, a sítí svou otáhl mne.

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

Nebo aj, volám-li pro nátisk, nemám vyslyšení; křičím-li, není rozsouzení.

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Cestu mou zapletl tak, abych nikoli projíti nemohl, a stezky mé temnostmi zastřel.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Slávu mou se mne strhl, a sňal korunu s hlavy mé.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

Zpodvracel mne všudy vůkol, abych zahynul, a vyvrátil jako strom naději mou.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Nadto zažžel proti mně prchlivost svou, a přičtl mne mezi nepřátely své.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

Pročež přitáhše houfové jeho, učinili sobě ke mně cestu, a vojensky se položili okolo stanu mého.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Bratří mé ode mne vzdálil, a známí moji všelijak se mne cizí.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

Opustili mne příbuzní moji, a známí moji zapomenuli se na mne.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

Podruhové domu mého a děvky mé za cizího mne mají, cizozemec jsem před očima jejich.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

Na služebníka svého volám, ale neozývá se, i když ho ústy svými pěkně prosím.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Dýchání mého štítí se manželka má, ačkoli pokorně jí prosím, pro dítky života mého.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Nadto i ti nejšpatnější pohrdají mnou; i když povstanu, utrhají mi.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

V ošklivost mne sobě vzali všickni rádcové moji, a ti, kteréž miluji, obrátili se proti mně.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

K kůži mé jako k masu mému přilnuly kosti mé, kůže při zubích mých toliko v cele zůstala.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Slitujte se nade mnou, slitujte se nade mnou, vy přátelé moji; nebo ruka Boží se mne dotkla.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Proč mi se protivíte tak jako Bůh silný, a masem mým nemůžte se nasytiti?

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Ó kdyby nyní sepsány byly řeči mé, ó kdyby v knihu vepsány byly,

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

Anobrž rafijí železnou a olovem na věčnost na skále aby vyryty byly.

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

Ačkoli já vím, že vykupitel můj živ jest, a že v den nejposlednější nad prachem se postaví.

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

A ač by kůži mou i tělo červi zvrtali, však vždy v těle svém uzřím Boha.

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

Kteréhož já uzřím sobě, a oči mé spatří jej, a ne jiný, jakkoli zhynula ledví má u vnitřnosti mé.

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Ješto byste říci měli: I pročež ho trápíme? poněvadž základ dobré pře při mně se nalézá.

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

Bojte se meče, nebo pomsta za nepravosti jest meč, a vězte, žeť bude soud.

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”