Job 20

Odpovídaje pak Zofar Naamatský, řekl:

Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:

Z příčiny té myšlení má k odpovídání tobě nutí mne, a to abych rychle učinil,

“Sıkıntılı düşüncelerim beni yanıt vermeye zorluyor, Bu yüzden çok heyecanlıyım.

Že kárání k zahanbení svému slyším, pročež duch můj osvícený nutí mne, aťbych odpovídal.

Beni utandıran bir azar işitiyorum, Anlayışım yanıt vermemi gerektiriyor.

Zdaž nevíš o tom, že od věků, a jakž postavil Bůh člověka na zemi,

“Bilmiyor musun eskiden beri, İnsan dünyaya geldiğinden beri,

Plésání bezbožných krátké jest, a veselí pokrytce jen na chvílku?

Kötünün zafer çığlığı kısadır, Tanrısızın sevinciyse bir anlıktır.

Byť pak vstoupila až k nebi pýcha jeho, a hlava jeho oblaku by se dotkla,

Boyu göklere erişse, Başı bulutlara değse bile,

Však jako lejno jeho na věky zahyne. Ti, kteříž jej vídali, řeknou: Kam se poděl?

Sonsuza dek yok olacak, kendi pisliği gibi; Onu görmüş olanlar, ‘Nerede o?’ diyecekler.

Jako sen pomine, aniž ho naleznou; nebo uteče jako vidění noční.

Düş gibi uçacak, bir daha bulunamayacak, Gece görümü gibi yok olacak.

Oko, kteréž ho vídalo, již ho nikdy neuzří, aniž více patřiti bude na něj místo jeho.

Kendisini görmüş olan gözler bir daha onu görmeyecek, Yaşadığı yerde artık görünmeyecektir.

Synové jeho budou přízně u nuzných hledati, a ruce jeho musejí zase vraceti loupež svou.

Çocukları yoksulların lütfunu dileyecek, Malını kendi eliyle geri verecektir.

Kosti jeho naplněny jsou hříchy mladosti jeho, a s ním v prachu lehnou.

Kemiklerini dolduran gençlik ateşi Kendisiyle birlikte toprakta yatacak.

A ačkoli zlost sladne v ústech jeho, a chová ji pod jazykem svým;

“Kötülük ağzında tatlı gözükse, Onu dilinin altına gizlese bile,

Kochá se v ní, a nepouští jí, ale zdržuje ji u prostřed dásní svých:

Tutsa, bırakmasa, Damağının altına saklasa bile,

Však pokrm ten ve střevách jeho promění se; bude jako žluč hadů nejlítějších u vnitřnostech jeho.

Yediği yiyecek midesinde ekşiyecek, İçinde kobra zehirine dönüşecek.

Zboží nahltané vyvrátí, z břicha jeho Bůh silný je vyžene.

Yuttuğu servetleri kusacak, Tanrı onları midesinden çıkaracak.

Jed hadů lítých ssáti bude, zabije ho jazyk ještěrčí.

Kobra zehiri emecek, Engereğin zehir dişi onu öldürecek.

Neuzří pramenů potoků a řek medu a másla.

Akarsuların, bal ve ayran akan derelerin Sefasını süremeyecek.

Navrátí úsilé cizí, a nezažive ho, vedlé nátisku svého rozličného; nebude na ně vesel.

Zahmetle kazandığını Yemeden geri verecek, Elde ettiği kazancın tadını çıkaramayacak.

Nebo utiskal a opouštěl nuzné, dům zloupil a nestavěl ho.

Çünkü yoksulları ezip yüzüstü bıraktı, Kendi yapmadığı evi zorla aldı.

Pročež nesezná nic pokojného v životě svém, aniž které nejrozkošnější své věci bude moci zachovati.

“Hırsı yüzünden rahat nedir bilmedi, Serveti onu kurtaramayacak.

Nic mu nepozůstane z pokrmu jeho, tak že nebude míti, čím by se troštoval.

Yediğinden artakalan olmadı, Bu yüzden bolluğu uzun sürmeyecek.

Byť pak i dovršena byla hojnost jeho, ssoužení míti bude; každá ruka trapiče oboří se na něj.

Varlık içinde yokluk çekecek, Sıkıntı tepesine binecek.

By měl čím naplniti břicho své, dopustí na něj Bůh prchlivost hněvu svého, kterouž na něj dštíti bude i na pokrm jeho.

Karnını tıka basa doyurduğunda, Tanrı kızgın öfkesini ondan çıkaracak, Üzerine gazap yağdıracak.

Když utíkati bude před zbrojí železnou, prostřelí ho lučiště ocelivé.

Demir silahtan kaçacak olsa, Tunç ok onu delip geçecek.

Střela vyňata bude z toulu a vystřelena, nadto meč pronikne žluč jeho; a když odcházeti bude, přikvačí jej hrůzy.

Çekilince ok sırtından, Parıldayan ucu ödünden çıkacak, Dehşet çökecek üzerine.

Všeliká neštěstí jsou polečena v skrýších jeho, zžíře jej oheň nerozdmýchaný, zle se povede i pozůstalému v stanu jeho.

Koyu karanlık onun hazinelerini gözlüyor. Körüklenmemiş ateş onu yiyip bitirecek, Çadırında artakalanı tüketecek.

Odkryjí nebesa nepravost jeho, a země povstane proti němu.

Suçunu gökler açığa çıkaracak, Yeryüzü ona karşı ayaklanacak.

Rozptýlena bude úroda domu jeho, rozplyne se v den hněvu jeho.

Varlığını seller, Azgın sular götürecek Tanrı’nın öfkelendiği gün.

Tenť jest podíl člověka bezbožného od Boha, to, pravím, dědictví vyrčené jemu od Boha silného.

Budur kötünün Tanrı’dan aldığı pay, Budur Tanrı’nın ona verdiği miras.”