Job 9

Odpověděv pak Job, řekl:

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

I ovšem vím, žeť tak jest; nebo jak by mohl člověk spravedliv býti před Bohem silným?

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

A chtěl-li by se hádati s ním, nemohl by jemu odpovědíti ani na jedno z tisíce slov.

چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

Moudrého jest srdce a silný v moci. Kdo zatvrdiv se proti němu, pokoje užil?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

On přenáší hory, než kdo shlédne, a podvrací je v prchlivosti své.

بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

On pohybuje zemí z místa jejího, tak že se třesou sloupové její.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

On když zapovídá slunci, nevychází, a hvězdy zapečeťuje.

اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

On roztahuje nebe sám, a šlapá po vlnách mořských.

به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

On učinil Arktura, Oriona, Kuřátka a hvězdy skryté na poledne.

دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

On činí věci veliké, a to nevystižitelné a divné, jimž není počtu.

عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

Ano jde-li mimo mne, tedy nevidím; ovšem když pomíjí, neznamenám ho.

از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

Tolikéž jestliže co uchvátí, kdo mu to rozkáže navrátiti? Kdo dí jemu: Co činíš?

هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

Nezdržel-li by Bůh hněvu svého, klesli by před ním spolu spuntovaní, jakkoli mocní.

خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

Jakž bych já tedy jemu odpovídati, a jaká slova svá proti němu vyhledati mohl?

پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

Kterémuž, bych i spravedliv byl, nebudu odpovídati, ale před soudcím svým pokořiti se budu.

هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

Ač bych pak i volal, a on mi se ozval, neuvěřím, aby vyslyšel hlas můj,

حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

Poněvadž vichřicí setřel mne, rozmnožil rány mé bez příčiny.

او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

Aniž mi dá oddechnouti, ale sytí mne hořkostmi.

مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

Obrátil-li bych se k moci, aj, onť jest nejsilnější; pakli k soudu, kdo mi rok složí?

با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

Jestliže se za spravedlivého stavěti budu, ústa má potupí mne; pakli za upřímého, převráceného mne býti ukáží.

اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

Jsem-li upřímý, nebudu věděti toho; nenáviděti budu života svého.

گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

Jediná jest věc, pročež jsem to mluvil, že upřímého jako bezbožného on zahlazuje.

خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

Jestliže bičem náhle usmrcuje, zkušování nevinných se posmívá;

وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

Země dána bývá v ruku bezbožného, tvář soudců jejich zakrývá: jestliže ne on, kdož jiný jest?

اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

Dnové pak moji rychlejší byli nežli posel; utekli, aniž viděli dobrých věcí.

زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

Pominuli jako prudké lodí, jako orlice letící na pastvu.

سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

Dím-li: Zapomenu se na své naříkání, zanechám horlení svého, a posilím se:

اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

Lekám se všech bolestí svých, vida, že mne jich nezprostíš.

زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

Jestli jsem bezbožný, pročež bych nadarmo pracoval?

پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

Ano bych se i umyl vodou sněžnou, a očistil mýdlem ruce své,

هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

Tedy v jámě pohřížíš mne, tak že se ode mne zprzní i to roucho mé.

تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

Nebo Bůh není člověkem jako já, jemuž bych odpovídati mohl, a abychom vešli spolu v soud.

تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

Aniž máme prostředníka mezi sebou, kterýž by rozhodl nás oba.

کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

Kdyby odjal ode mne prut svůj, a strach jeho aby mne nekormoutil,

اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،

Tehdáž bych mluvil, a nebál bych se, poněvadž není toho tak při mně.

آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.