Job 13

Ето, окото ми е видяло всичко това, ухото ми е чуло и го е разбрало.

“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.

Което вие знаете, го знам и аз; не съм от вас по-долу.

Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.

Но аз ще говоря на Всемогъщия и желая да разисквам с Бога.

Ama ben Her Şeye Gücü Yeten’le konuşmak, Davamı Tanrı’yla tartışmak istiyorum.

А вие сте съчинители на лъжи, всички сте безполезни лекари!

Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

О, да бихте млъкнали съвсем, това би било мъдростта ви!

Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.

Слушайте сега разискването ми и чуйте оправданието на устните ми.

Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.

Ще говорите ли неправедно за Бога и ще говорите ли измамно за Него?

Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O’nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

За Него ли ще бъдете пристрастни? За Бога ли ще спорите?

O’nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı’nın davasını mı savunacaksınız?

Ще бъде ли добре да ви изпита Той? Ще Го измамите ли, както се мами човек?

Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O’nu da mı aldatacaksınız?

Той непременно ще ви изобличи, ако тайно показвате пристрастие.

Gizlice O’nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.

Величието Му няма ли да ви уплаши и ужасът от Него няма ли да ви нападне?

O’nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?

Паметните ви думи са поговорки от пепел, защитите ви са защити от кал.

Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

Млъкнете, оставете ме, и ще говоря — и нека дойде върху мен, каквото ще.

“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.

Защо да взема плътта си в зъбите си и живота си да сложа във ръката си?

Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.

И да ме убие, пак на Него се надявам, но пътищата си ще защитя пред Него.

Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

И това също ще ми бъде спасение, защото лицемерен не може да дойде пред Него.

Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O’nun karşısına çıkamaz.

Чуйте, чуйте словото ми и заявлението ми нека бъде в ушите ви.

Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

Ето сега, приготвил съм делото си; зная, че ще бъда оправдан.

İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.

Кой е онзи, който ще се съди с мен? Защото, ако сега млъкна, ще издъхна.

Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

Само две неща не ми прави — тогава няма да се крия от лицето Ти:

“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

оттегли ръката Си от мен и нека ужасът Ти не ме плаши.

Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

Тогава повикай и аз ще отговоря; или аз ще говоря, а Ти ми отговори.

Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

Колко са моите беззакония и грехове? Изяви престъплението и греха ми.

Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.

Защо криеш лицето Си и ме считаш за Свой враг?

Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?

Ще плашиш ли отвеян лист и ще преследваш суха плява?

Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?

Защото пишеш против мене горести, даваш ми да наследя на младостта си беззаконията.

Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

Слагаш краката ми в клада и наблюдаваш всичките мои пътеки; отбелязваш стъпалата на краката ми,

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.

докато изтлява като гнила вещ, като дреха, изядена от молец.

“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.