Proverbs 14

Мудра жінка будує свій дім, а безумна своєю рукою руйнує його.
زن دانا خانهٔ خود را آباد می‌کند، امّا زن نادان با دست خود خانهٔ خود را خراب می‌سازد.
Хто ходить в простоті своїй, боїться той Господа, а в кого дороги криві, той погорджує Ним.
کسانی‌که با صداقت رفتار می‌نمایند، از خداوند می‌ترسند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.
На устах безумця галузка пихи, а губи премудрих їх стережуть.
پُر حرفی شخص نادان را به زحمت می‌اندازد، امّا سخنان شخص دانا او را محافظت می‌کند.
Де немає биків, там ясла порожні, а щедрість врожаю у силі вола.
اگر گاو نباشد، انبار از غلّه خالی می‌ماند، با نیرو و قوّت گاو محصول فراوان به دست می‌آید.
Свідок правдивий не лже, а свідок брехливий говорить неправду.
شاهد امین دروغ نمی‌گوید، امّا از دهان شاهد نادرست دروغ می‌بارد.
Насмішник шукає премудрости, та надаремно, пізнання легке для розумного.
کسی‌که همه‌چیز را مسخره می‌کند، هرگز نمی‌تواند حکمت را بیابد، ولی شخص عاقل به آسانی آن را به دست می‌آورد.
Ходи здалека від людини безумної, і від того, в кого мудрих уст ти не бачив.
از مردم نادان دوری کن، زیرا چیزی ندارند که به تو یاد بدهند.
Мудрість розумного то розуміння дороги своєї, а глупота дурних то омана.
حکمتِ شخص عاقل راهنمای اوست، امّا حماقتِ افراد نادان باعث گمراهی آنها می‌شود.
Нерозумні сміються з гріха, а між праведними уподобання.
آدمهای نادان از گناه کردن دست نمی‌کشند، امّا درستکاران رضامندی خدا را می‌خواهند.
Серце знає гіркоту своєї душі, і в радість його не втручається інший.
تنها دل انسان است که تلخی او را احساس می‌کند و در خوشی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند شریک باشد.
Буде вигублений дім безбожних, а намет безневинних розквітне.
خانهٔ مردم بدکار خراب می‌شود، امّا خانهٔ راستان وسعت می‌یابد.
Буває, дорога людині здається простою, та кінець її стежка до смерти.
راهی که فکر می‌‌کنی راست است، ممکن است به مرگ منتهی شود.
Також іноді і від сміху болить серце, і закінчення радости смуток.
خنده می‌تواند اندوه را پنهان کند، امّا هنگامی‌که خنده تمام شود، درد و اندوه بر جای خود باقی می‌ماند.
Хто підступного серця, насититься той із доріг своїх, а добра людина із чинів своїх.
آدم خدا نشناس نتیجهٔ کار خود را می‌بیند و شخص نیکو از ثمرهٔ کارهای خود بهره می‌گیرد.
Вірить безглуздий в кожнісіньке слово, а мудрий зважає на кроки свої.
آدم نادان هر حرفی را باور می‌کند، امّا شخص عاقل سنجیده رفتار می‌نماید.
Мудрий боїться й від злого вступає, нерозумний же гнівається та сміливий.
شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.
Скорий на гнів учиняє глупоту, а людина лукава зненавиджена.
شخص تندخو کارهای احمقانه می‌کند و آدم حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.
Нерозумні глупоту вспадковують, а мудрі знанням коронуються.
حماقت نصیب نادانان می‌شود و حکمت نصیب عاقلان.
Поклоняться злі перед добрими, а безбожники при брамах праведного.
مردم بدکار عاقبت در برابر اشخاص نیک سر تعظیم فرود می‌آورند و محتاج آنها می‌شوند.
Убогий зненавиджений навіть ближнім своїм, а в багатого друзі численні.
ثروتمندان دوستان زیاد دارند، امّا شخص فقیر را حتّی همسایه‌هایش نیز تحقیر می‌کنند.
Хто погорджує ближнім своїм, той грішить, а ласкавий до вбогих блаженний.
تحقیر کردن اشخاص فقیر گناه است، خوشا به حال کسی‌که بر آنها ترحّم کند.
Чи ж не блудять, хто оре лихе? А милість та правда для тих, хто оре добро.
کسانی‌که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند، گمراه می‌شوند؛ امّا آنهایی که نیّت خوب دارند، مورد محبّت و اعتماد قرار می‌گیرند.
Кожна праця приносить достаток, але праця уст в недостаток веде.
کسی‌که زحمت می‌کشد، منفعت عایدش می‌شود؛ امّا شخصی که فقط حرف می‌زند، فقیر می‌گردد.
Корона премудрих їхня мудрість, а вінець нерозумних глупота.
ثروت نصیب مردم دانا می‌شود، امّا پاداش اشخاص نادان حماقت آنهاست.
Свідок правдивий визволює душі, а свідок обманливий брехні торочить.
شاهد امین جان مردم را نجات می‌دهد، امّا شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.
У Господньому страхові сильна надія, і Він пристановище дітям Своїм.
کسی‌که از خدا می‌ترسد، تکیه‌گاه مستحکمی ‌دارد و فرزندانش در امان می‌باشند.
Страх Господній криниця життя, щоб віддалятися від пасток смерти.
خدا‌ترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگاه می‌دارد.
У численності люду величність царя, а в браку народу погибіль володаря.
عظمت یک پادشاه به تعداد مردمی است که بر آنها حکومت می‌کند. پادشاه بدون رعیت نابود می‌شود.
Терпеливий у гніві багаторозумний, а гнівливий вчиняє глупоту.
کسی‌که صبر و حوصله دارد، شخص بسیار دانایی است، امّا از آدم تندخو حماقت سرمی‌زند.
Лагідне серце життя то для тіла, а заздрість гнилизна костей.
آرامش فکری به بدن سلامتی می‌بخشد، ولی حسادت استخوان را می‌پوساند.
Хто тисне нужденного, той ображає свого Творця, а хто милостивий до вбогого, той поважає Його.
کسی‌که به فقرا ظلم می‌کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به مردم مسکین ترحّم می‌نماید، خدا را احترام نموده است.
Безбожний у зло своє падає, а праведний повний надії й при смерті своїй.
مردم خداشناس وقتی بمیرند، پناهگاهی خواهند داشت، امّا گناهکاران به وسیلهٔ گناهانشان تباه می‌شوند.
Мудрість має спочинок у серці розумного, а що в нутрі безумних, те виявиться.
اشخاص فهمیده حکمت را در دل خود حفظ می‌کنند، ولی آدمهای نادان از حکمت بهره‌ای ندارند.
Праведність люд підіймає, а беззаконня то сором народів.
صداقت مایهٔ سرفرازی یک قوم است و گناه باعث رسوایی آن.
Ласка царева рабові розумному, гнів же його проти того, хто соромить його.
پادشاه از خدمتگزاران دانا خشنود می‌شود، امّا کسانی‌که شرارت می‌کنند، مورد غضب او قرار می‌گیرند.