Job 5

Καλεσον τωρα, εαν τις σοι αποκριθη; και προς τινα των αγιων θελεις αποβλεψει;

Call now, if there be any that will answer thee; and to which of the saints wilt thou turn?

Διοτι η οργη φονευει τον αφρονα, και η αγανακτησις θανατονει τον μωρον.

For wrath killeth the foolish man, and envy slayeth the silly one.

Εγω ειδον τον αφρονα ριζουμενον αλλ ευθυς προειπα κατηραμενην την κατοικιαν αυτου.

I have seen the foolish taking root: but suddenly I cursed his habitation.

Οι υιοι αυτου ειναι μακραν απο της σωτηριας, και καταπιεζονται εμπροσθεν της πυλης, και ουδεις ο ελευθερων

His children are far from safety, and they are crushed in the gate, neither is there any to deliver them.

των οποιων τον θερισμον κατατρωγει ο πεινων, και αρπαζει αυτον εκ των ακανθων και την περιουσιαν αυτων καταπινει ο διψων.

Whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber swalloweth up their substance.

Διοτι εκ του χωματος δεν εξερχεται η θλιψις, ουδε η λυπη βλαστανει εκ της γης

Although affliction cometh not forth of the dust, neither doth trouble spring out of the ground;

αλλ ο ανθρωπος γενναται δια την λυπην, και οι νεοσσοι των αετων δια να πετωσιν υψηλα.

Yet man is born unto trouble, as the sparks fly upward.

Αλλ εγω τον Θεον θελω επικαλεσθη, και εν τω Θεω θελω εναποθεσει την υποθεσιν μου

I would seek unto God, and unto God would I commit my cause:

οστις καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα, θαυμασια αναριθμητα

Which doeth great things and unsearchable; marvellous things without number:

οστις διδει βροχην επι το προσωπον της γης, και πεμπει υδατα επι το προσωπον των αγρων

Who giveth rain upon the earth, and sendeth waters upon the fields:

οστις υψονει τους ταπεινους, και ανεγειρει εις σωτηριαν τους τεθλιμμενους

To set up on high those that be low; that those which mourn may be exalted to safety.

οστις διασκεδαζει τας βουλας των πανουργων, και δεν δυνανται αι χειρες αυτων να εκτελεσωσι την επιχειρησιν αυτων

He disappointeth the devices of the crafty, so that their hands cannot perform their enterprise.

οστις συλλαμβανει τους σοφους εν τη πανουργια αυτων και η βουλη των δολιων ανατρεπεται

He taketh the wise in their own craftiness: and the counsel of the froward is carried headlong.

την ημεραν απαντωσι σκοτος, και εν μεσημβρια ψηλαφωσι καθως εν νυκτι.

They meet with darkness in the daytime, and grope in the noonday as in the night.

Τον πτωχον ομως λυτρονει εκ της ρομφαιας, εκ του στοματος αυτων και εκ της χειρος του ισχυρου.

But he saveth the poor from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty.

Και ο πτωχος εχει ελπιδα, της δε ανομιας το στομα εμφραττεται.

So the poor hath hope, and iniquity stoppeth her mouth.

Ιδου, μακαριος ο ανθρωπος, τον οποιον ελεγχει ο Θεος δια τουτο μη καταφρονει την παιδειαν του Παντοδυναμου

Behold, happy is the man whom God correcteth: therefore despise not thou the chastening of the Almighty:

διοτι αυτος πληγονει και επιδενει κτυπα, και αι χειρες αυτου ιατρευουσιν.

For he maketh sore, and bindeth up: he woundeth, and his hands make whole.

Εν εξ θλιψεσι θελει σε ελευθερωσει και εν τη εβδομη δεν θελει σε εγγισει κακον.

He shall deliver thee in six troubles: yea, in seven there shall no evil touch thee.

Εν τη πεινη θελει σε λυτρωσει εκ θανατου και εν πολεμω εκ χειρος ρομφαιας.

In famine he shall redeem thee from death: and in war from the power of the sword.

Απο μαστιγος γλωσσης θελεις εισθαι πεφυλαγμενος και δεν θελεις φοβηθη απο του επερχομενου ολεθρου.

Thou shalt be hid from the scourge of the tongue: neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh.

Τον ολεθρον και την πειναν θελεις καταγελα και δεν θελεις φοβηθη απο των θηριων της γης.

At destruction and famine thou shalt laugh: neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth.

Διοτι θελεις εχει συμμαχιαν μετα των λιθων της πεδιαδος και τα θηρια του αγρου θελουσιν ειρηνευει μετα σου.

For thou shalt be in league with the stones of the field: and the beasts of the field shall be at peace with thee.

Και θελεις γνωρισει οτι ειρηνη ειναι εν τη σκηνη σου, και θελεις επισκεφθη την κατοικιαν σου, και δεν θελει σοι λειπει ουδεν.

And thou shalt know that thy tabernacle shall be in peace; and thou shalt visit thy habitation, and shalt not sin.

Και θελεις γνωρισει οτι ειναι πολυ το σπερμα σου, και οι εκγονοι σου ως η βοτανη της γης.

Thou shalt know also that thy seed shall be great, and thine offspring as the grass of the earth.

Θελεις ελθει εις τον ταφον εν βαθει γηρατι, καθως συσσωρευεται η θημωνια του σιτου εν τω καιρω αυτης.

Thou shalt come to thy grave in a full age, like as a shock of corn cometh in in his season.

Ιδου, τουτο εξιχνιασαμεν, ουτως εχει ακουσον αυτο και γνωρισον εν σεαυτω.

Lo this, we have searched it, so it is; hear it, and know thou it for thy good.