Job 4

Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν

Then Eliphaz the Temanite answered and said,

Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση;

If we assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?

Ιδου, συ ενουθετησας πολλους και χειρας αδυνατους ενισχυσας.

Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.

Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας.

Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.

Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις σε εγγιζει, και ταραττεσαι.

But now it is come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.

Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου;

Is not this thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?

Ενθυμηθητι, παρακαλω τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις;

Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous cut off?

Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας

Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.

εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται

By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.

ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν

The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.

ο λεων απολλυται δι ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται.

The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion's whelps are scattered abroad.

Και λογος ηλθεν επ εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ αυτου.

Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a little thereof.

Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους,

In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,

Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε.

Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.

Και πνευμα διηλθεν απ εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν

Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:

εσταθη, αλλ εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν,

It stood still, but I could not discern the form thereof: an image was before mine eyes, there was silence, and I heard a voice, saying,

Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου;

Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?

Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα

Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:

ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου;

How much less in them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, which are crushed before the moth?

Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος.

They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding it.

Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ ουχι εν σοφια.

Doth not their excellency which is in them go away? they die, even without wisdom.