Job 9

Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν
Job progovori i reče:
Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;
"Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?
Εαν θεληση να διαδικασθη μετ αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.
Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.
Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;
Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?
Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.
On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.
Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.
Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.
Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.
Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.
Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.
Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.
Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.
Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.
Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.
Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.
Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον διερχεται, και δεν εννοω αυτον.
Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.
Ιδου, αφαιρει τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;
Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'
Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.
Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.
Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;
Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?
προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.
I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.
Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.
A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.
Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.
Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.
Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.
Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!
Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;
Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?
Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.
Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.
Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.
A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!
Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.
Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.
Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.
I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.
Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;
U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?
Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.
Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'
Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.
K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.
Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη
Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,
τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.
od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.
Ειμαι ασεβης δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;
Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.
Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου
Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,
συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.
u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!
Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.
Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.
Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ αμφοτερους ημας.
Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,
Ας απομακρυνη απ εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη
da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!
τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.
Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!