Job 5

“Haydi çağır, seni yanıtlayan çıkacak mı? Meleklerin hangisine yöneleceksin?

Strigă acum! Cine îţi va răspunde? Căruia dintre sfinţi îi vei vorbi?

Aptalı üzüntü öldürür, Budalayı kıskançlık bitirir.

Nebunul piere ucis de mînia lui, prostul moare ucis de aprinderea lui.

Ben aptalın kök saldığını görünce, Hemen yurduna lanet ettim.

Am văzut pe un nebun prinzînd rădăcină; apoi deodată i-am blestemat locuinţa.

Çocukları güvenlikten uzak, Mahkeme kapısında ezilir, Savunan çıkmaz.

Fiii lui n'au noroc, sînt călcaţi în picioare la poartă, şi nimeni nu i scapă!

Ürününü açlar yer, Dikenler arasındakini bile toplarlar; Mallarını susamışlar yutmak ister.

Secerişul lui este mîncat de cei flămînzi, cari vin să -l ia chiar şi din spini, şi averile lui sînt înghiţite de oameni însetaţi.

Çünkü dert topraktan çıkmaz, Sıkıntı yerden bitmez.

Nenorocirea nu răsare din ţărînă, şi suferinţa nu încolţeşte din pămînt.

Havaya uçuşan kıvılcımlar gibi Sıkıntı çekmek için doğar insan.

Omul se naşte ca să sufere, după cum scînteia se naşte ca să zboare.

“Oysa ben Tanrı’ya yönelir, Davamı O’na bırakırdım.

Eu aş alerga la Dumnezeu, lui Dumnezeu i-aş spune necazul meu.

Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O’dur.

El face lucruri mari şi nepătrunse, minuni fără număr.

Yeryüzüne yağmur yağdırır, Tarlalara sular gönderir.

El varsă ploaia pe pămînt, şi trimete apă pe cîmpii.

Düşkünleri yükseltir, Yaslıları esenliğe çıkarır.

El înalţă pe cei smeriţi, şi izbăveşte pe cei necăjiţi.

Kurnazların oyununu bozar, Düzenlerini gerçekleştiremesinler diye.

El nimiceşte planurile oamenilor vicleni, şi mînile lor nu pot să le împlinească.

[] Bilgeleri kurnazlıklarında yakalar, Düzenbazların oyunu son bulur.

El prinde pe cei înţelepţi în viclenia lor, şi planurile oamenilor înşelători sînt răsturnate:

Gündüz karanlığa toslar, Öğlen, geceymiş gibi el yordamıyla ararlar.

dau peste întunerec în mijlocul zilei, bîjbăie ziua nameaza mare ca noaptea.

Yoksulu onların kılıç gibi ağzından Ve güçlünün elinden O kurtarır.

Astfel, Dumnezeu ocroteşte pe cel slab împotriva ameninţărilor lor, şi -l scapă din mîna celor puternici.

Yoksul umutlanır, Haksızlık ağzını kapar.

Aşa încît nădejdea sprijineşte pe cel nenorocit, iar fărădelegea îşi închide gura.

[] “İşte, ne mutlu Tanrı’nın eğittiği insana! Bu yüzden Her Şeye Gücü Yeten’in yola getirişini küçümseme.

Ferice de omul pe care -l ceartă Dumnezeu! Nu nesocoti mustrarea Celui Atot Puternic.

Çünkü O hem yaralar hem sarar, O incitir, ama elleri sağaltır.

El face rana, şi tot El o leagă; El răneşte, şi mîna Lui tămăduieşte.

Altı kez sıkıntıya düşsen seni kurtarır, Yedinci kez de sana zarar vermez.

De şase ori te va izbăvi din necaz, şi de şapte ori nu te va atinge răul.

Kıtlıkta ölümden, Savaşta kılıçtan seni O koruyacak.

El te va scăpa de moarte în vreme de foamete, şi de loviturile săbiei în vreme de război.

Kamçılayan dillerden uzak kalacak, Yıkım gelince korkmayacaksın.

Vei fi la adăpost de biciul limbii, vei fi fără teamă cînd va veni pustiirea.

Yıkıma, açlığa gülüp geçecek, Yabanıl hayvanlardan ürkmeyeceksin.

Vei rîde de pustiire ca şi de foamete, şi nu vei avea să te temi de fiarele pămîntului.

Çünkü tarladaki taşlarla anlaşacaksın, Yabanıl hayvanlar seninle barışacak.

Căci vei face legămînt pînă şi cu pietrele cîmpului, şi fiarele pămîntului vor fi în pace cu tine.

Çadırının güvenlik içinde olduğunu bilecek, Yurdunu yoklayınca eksik bulmayacaksın.

Vei avea fericire în cortul tău, îţi vei găsi turmele întregi,

Çocuklarının çoğalacağını bileceksin, Soyun ot gibi bitecek.

îţi vei vedea sămînţa crescîndu-ţi, şi odraslele înmulţindu-se ca iarba de pe cîmp.

Zamanında toplanan demetler gibi, Mezara dinç gireceksin.

Vei intra în mormînt la bătrîneţă, ca snopul strîns la vremea lui.

“İşte araştırdık, doğrudur, Onun için bunu dinle ve belle.”

Iată ce am cercetat, şi aşa este! Ascultă, că sînt spre folosul tău!``