Job 9

Eyüp şöyle yanıtladı:

Job progovori i reče:

“Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı’nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?

"Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?

Biri O’nunla tartışmak istese, Binde bir bile O’na yanıt veremez.

Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.

O’nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O’na direndi de ayakta kaldı?

Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?

O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.

On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.

Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.

Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.

Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.

Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.

O’dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.

Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.

[] Büyük Ayı’yı, Oryon’u, Ülker’i, Güney takımyıldızlarını yaratan O’dur.

Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.

Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O’dur.

Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.

İşte, yanımdan geçer, O’nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.

Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.

Evet, O avını kaparsa, kim O’nu durdurabilir? Kim O’na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?

Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'

Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav’ın yardımcıları bile O’nun ayağına kapanır.

Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.

“Nerde kaldı ki, ben O’na yanıt vereyim, O’nunla tartışmak için söz bulayım?

Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?

Haklı olsam da O’na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.

I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.

O’nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.

A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.

O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.

Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.

Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.

Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!

Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O’nu mahkemeye çağırabilir?

Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?

Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.

Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.

“Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.

A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!

Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’

Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.

Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.

I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.

Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O’dur. O değilse, kimdir?

U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?

“Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.

Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'

Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.

K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.

‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,

Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,

Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.

od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.

Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?

Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.

Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,

Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,

Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.

u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!

O benim gibi bir insan değil ki, O’na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.

Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.

Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!

Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,

Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.

da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!

O zaman konuşur, O’ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.

Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!