Job 9

Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

Eyüp şöyle yanıtladı:

Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?

“Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı’nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?

Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.

Biri O’nunla tartışmak istese, Binde bir bile O’na yanıt veremez.

Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?

O’nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O’na direndi de ayakta kaldı?

Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.

O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.

Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, at ang mga haligi nito ay nangayayanig.

Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.

Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; at nagtatakda sa mga bituin.

Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.

Na nagiisang inuunat ang langit, at tumutungtong sa mga alon ng dagat.

O’dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.

Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, at sa mga silid ng timugan.

[] Büyük Ayı’yı, Oryon’u, Ülker’i, Güney takımyıldızlarını yaratan O’dur.

Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.

Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O’dur.

Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.

İşte, yanımdan geçer, O’nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.

Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?

Evet, O avını kaparsa, kim O’nu durdurabilir? Kim O’na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?

Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.

Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav’ın yardımcıları bile O’nun ayağına kapanır.

Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, at mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?

“Nerde kaldı ki, ben O’na yanıt vereyim, O’nunla tartışmak için söz bulayım?

Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; ako'y mamamanhik sa aking hukom.

Haklı olsam da O’na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.

Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.

O’nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.

Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, at pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.

O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.

Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, nguni't nililipos niya ako ng hirap.

Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.

Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?

Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O’nu mahkemeye çağırabilir?

Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.

Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.

Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.

“Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.

Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.

Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’

Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.

Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.

Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; kung hindi siya, sino nga?

Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O’dur. O değilse, kimdir?

Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.

“Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.

Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: parang agila na dumadagit ng huli.

Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.

Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:

‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,

Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.

Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.

Ako'y mahahatulan; bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?

Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?

Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, at gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;

Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,

Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, at kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.

Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.

Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,

O benim gibi bir insan değil ki, O’na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.

Walang hukom sa pagitan natin, na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.

Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!

Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, at huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:

Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.

Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.

O zaman konuşur, O’ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.