Job 30

Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

"A sada, gle, podruguju se mnome ljudi po ljetima mlađi od mene kojih oce ne bih bio metnuo ni s ovčarskim psima stada svojega.

Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

Ta što će mi jakost ruku njihovih kad im muževna ponestane snaga ispijena glađu i oskudicom.

Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

Glodali su u pustinji korijenje i čestar opustjelih ruševina.

Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

Lobodu su i s grmlja lišće brali, kao kruh jeli korijenje žukino.

Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

Od društva ljudskog oni su prognani, za njima viču k'o za lopovima.

Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

Živjeli su po strašnim jarugama, po spiljama i u raspuklinama.

Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

Urlik im se iz šikarja dizao; po trnjacima ležahu stisnuti.

Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

Sinovi bezvrijednih, soj bezimenih, bičevima su iz zemlje prognani.

At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

Rugalicom sam postao takvima i njima sada služim kao priča!

Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

Gnušaju me se i bježe od mene, ne ustežu se pljunut' mi u lice.

Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

I jer On luk mi slomi i satrije me, iz usta svojih izbaciše uzdu.

Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

S desne moje strane rulja ustaje, noge moje u bijeg oni tjeraju, put propasti prema meni nasiplju.

Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

Stazu mi ruše da bi me satrli, napadaju i ne brani im nitko,

Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

prolomom oni širokim naviru i kotrljaju se poput oluje.

Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

Strahote sve se okreću na mene, mojeg ugleda kao vjetra nesta, poput oblaka iščeznu spasenje.

At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

Duša se moja rasipa u meni, dani nevolje na me se srušili.

Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

Noću probada bolest kosti moje, ne počivaju boli što me glođu.

Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

Muka mi je i halju nagrdila i stegla me k'o ovratnik odjeće.

Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

U blato me je oborila dolje, gle, postao sam k'o prah i pepeo.

Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

K Tebi vičem, al' Ti ne odgovaraš; pred Tobom stojim, al' Ti i ne mariš.

Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

Prema meni postao si okrutan; rukom preteškom na me se obaraš.

Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

U vihor me dižeš, nosiš me njime, u vrtlogu me olujnom kovitlaš.

Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

Da, znadem da si me smrti predao, saborištu zajedničkom svih živih.

Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

Al' ne pruža li ruku utopljenik, ne viče li kad padne u nevolju?

Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

Ne zaplakah li nad nevoljnicima, ne sažalje mi duša siromaha?

Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

Sreći se nadah, a dođe nesreća; svjetlost čekah, a gle, zavi me tama.

Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

Utroba vri u meni bez prestanka, svaki dan nove patnje mi donosi.

Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

Smrknut idem, al' nitko me ne tješi; ustajem u zboru - da bih kriknuo.

Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

Sa šakalima sam se zbratimio i nojevima postao sam drugom.

Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

Na meni sva je koža pocrnjela, i kosti mi je sažgala ognjica.

Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.

Tužaljka mi je ugodila harfu, svirala mi glas narikača ima.