Job 19

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:
Jòb pran lapawòl, li di konsa:
¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?
-Manyè sispann vire lòlòj mwen non! Manyè sispann kraze kouraj mwen ak tout pawòl sa yo?
Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?
Tout tan n'ap plede joure m', n'ap trennen m' nan labou. Nou pa wont jan n'ap malmennen m' la a?
Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.
Menm si mwen ta fè sa m' pa t' dwe fè, ki jan pou sa ta ka fè nou mal?
Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,
Nou konprann nou pi bon pase m'. Nou di se paske mwen antò kifè m'ap pase tray sa a.
Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.
Nou pa wè se Bondye k'ap manyen avè m'. Se li menm ki pran m' nan pèlen.
He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.
Si m' rele anmwe ansasen, pesonn p'ap reponn. Si m' mande jistis, pesonn p'ap kanpe pou defann mwen.
Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.
Bondye bare tout chemen devan mwen. M' pa ka pase. Li fè m' wè tou nwa devan mwen.
Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.
Li fè yo ban m' move non. Li fè m' pèdi tout byen m'.
Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.
Li minen m' tout jan. M'ap deperi. Li wete tout espwa m'. Mwen tankou yon pyebwa yo derasinen.
É hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.
Bondye ankòlè nèt sou mwen. Li konsidere m' tankou yon lènmi.
Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.
Li voye yon bann malè sou mwen yon grenn kou, tankou yon lame k'ap atake m'. Yo rive sou mwen san m' pa wè sa. Yo sènen m' anndan lakay mwen.
Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
Bondye fè frè m' yo renka kò yo sou mwen. Zanmi m' yo kouri pou mwen.
Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.
Tout fanmi mwen yo, tout bon zanmi m' yo disparèt. Moun mwen te konn resevwa lakay mwen bliye m'.
Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.
Ata sèvant lakay mwen pa rekonèt mwen. Pou yo, yo pa janm konnen m'.
Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.
Si mwen rele yon domestik, li pa reponn mwen. Mwen te mèt lapriyè nan pye l', li pa okipe m'.
Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
Madanm mwen pa ka pran sant mwen. Ata pwòp pitit mwen yo pè pwoche bò kote m'.
Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.
Tout timoun ap pase m' nan betiz. Si m' fè yon ti kanpe, yo pase m' nan tenten.
Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
Pi bon zanmi m' yo ap gade m' ak degoutans. Sa m' pi renmen yo ap pale sou do m'.
Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.
Mwen tounen zo ak po. Sa ki rete pou m' mouri a pa anyen.
Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.
Nou se zanmi m'. Pitye pou mwen! Pitye! Se Bondye menm ki leve men sou mwen.
¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?
Poukisa pou nou leve dèyè m' tou menm jan ak Bondye? Koulye a, nou pa pèsekite m' kont nou?
¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ¡Quién diese que se escribieran en un libro!
Si sèlman te gen yon moun pou kouche pawòl mwen yo, pou ekri yo sou papye,
¡Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!
pou grave yo ak sizo sou wòch plat, pou yo toujou rete make!
Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:
Mwen menm, mwen konnen moun ki gen pou vin pran defans mwen an byen vivan. Se li menm an dènye k'ap kanpe sou latè pou pale pou mwen.
Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;
Apre m' fin mouri, l'ap mete m' kanpe bò kote l'. M'a wè Bondye ak pwòp je m'.
Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.
Se mwen menm menm k'ap wè l'. Se p'ap yon lòt moun! Kè m' ap fann,
Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.
paske n'ap mande ki jan pou n' fè m' pase mizè ankò? Ki rezon n'ap jwenn nan mwen pou nou atake m'?
Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.
Men, atansyon pou se pa sou nou nepe a tonbe, lè Bondye va soti pou pini moun ki antò yo. Lè sa a, n'a konnen gen yon moun k'ap jije tout bon.