Job 30

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Nu derimod ler de ad mig, Folk, der er yngre end jeg, hvis Fædre jeg fandt for ringe at sætte iblandt mine Hyrdehunde.

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Og hvad skulde jeg med deres Hænders Kraft? Deres Ungdomskraft har de mistet,

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

tørrede hen af Trang og Sult. De afgnaver Ørk og Ødemark

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

og plukker Melde ved Krattet, Gyvelrødder er deres Brød.

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Fra Samfundet drives de bort, som ad Tyve råbes der efter dem.

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

De bor i Kløfter, fulde af Rædsler, i Jordens og Klippernes Huler.

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

De brøler imellem Buske, i Tornekrat kommer de sammen,

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

en dum og navnløs Æt, de joges med Hug af Lande.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Men nu er jeg Hånsang for dem, jeg er dem et Samtaleemne;

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

de afskyr mig, holder sig fra mig, nægter sig ikke af spytte ad mig.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Thi han løste min Buestreng, ydmyged mig, og foran mig kasted de Tøjlerne af.

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Til højre rejser sig Ynglen, Fødderne slår de fra mig, bygger sig Ulykkesveje imod mig

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

min Sti har de opbrudt, de hjælper med til mit Fald, og ingen hindrer dem i det;

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

de kommer som gennem et gabende Murbrud, vælter sig frem under Ruiner,

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Rædsler har vendt sig imod mig; min Værdighed joges bort som af Storm, min Lykke svandt som en Sky.

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

Min Sjæl opløser sig i mig; Elendigheds Dage har ramt mig:

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Natten borer i mine Knogler, aldrig blunder de nagende Smerter.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Med vældig Kraft vanskabes mit Kød, det hænger om mig, som var det min Kjortel.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Han kasted mig ud i Dynd, jeg er blevet som Støv og Aske.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Jeg skriger til dig, du svarer mig ikke, du står der og ænser mig ikke;

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

grum er du blevet imod mig, forfølger mig med din vældige Hånd.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Du løfter og vejrer mig hen i Stormen, og dens Brusen gennemryster mig;

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

thi jeg ved, du fører mig hjem til Døden, til det Hus, hvor alt levende samles.

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

Dog, mon den druknende ej rækker Hånden ud og råber om Hjælp, når han går under?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

Mon ikke jeg græder over den, som havde det hårdt, sørgede ikke min Sjæl for den fattiges Skyld?

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Jeg biede på Lykke, men Ulykke kom, jeg håbed på Lys, men Mørke kom;

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

ustandseligt koger det i mig, Elendigheds Dage traf mig;

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

trøstesløs går jeg i Sorg, i Forsamlingen rejser jeg mig og råber;

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Sjakalernes Broder blev jeg, Strudsenes Fælle.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Min Hud er sort, falder af, mine Knogler brænder af Hede;

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

min Citer er blevet til Sorg, min Fløjte til hulkende Gråd!