Luke 19

A ka tomo ia, a tika ana ra waenganui o Heriko,

et ingressus perambulabat Hiericho

Na ko tetahi tangata, ko Hakiaha te ingoa i huaina ai, he rangatira pupirikana, he tangata taonga ano:

et ecce vir nomine Zaccheus et hic erat princeps publicanorum et ipse dives

I whai ia kia kite i a Ihu he pehea ranei ia: heoi kihai i taea ia i te mano, he tangata poto hoki.

et quaerebat videre Iesum quis esset et non poterat prae turba quia statura pusillus erat

Na ka oma ia ki mua, a kake ana ki tetahi hokamora, kia kite i a ia: meake hoki ia tika ra reira.

et praecurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret illum quia inde erat transiturus

A, no ka tae a Ihu ki taua wahi, ka titiro ake, ka mea ki a ia, E Hakiaha, kia hohoro te heke iho; me noho hoki ahau ki tou whare aianei.

et cum venisset ad locum suspiciens Iesus vidit illum et dixit ad eum Zacchee festinans descende quia hodie in domo tua oportet me manere

A hohoro tonu tona heke iho, a ka koa ki a ia hei manuhiri mana.

et festinans descendit et excepit illum gaudens

A, i to ratou kitenga, ka amuamu katoa, ka mea, Kua riro ia ki te tangata hara noho ai.

et cum viderent omnes murmurabant dicentes quod ad hominem peccatorem devertisset

Na ka tu a Hakiaha, ka mea ki te Ariki, E te Ariki, na e hoatu ana e ahau te hawhe o aku taonga ki te hunga rawakore; a, ki te mea kua riro he mai i ahau te mea a tetahi, ka takiwhatia e ahau taku utu.

stans autem Zaccheus dixit ad Dominum ecce dimidium bonorum meorum Domine do pauperibus et si quid aliquem defraudavi reddo quadruplum

Na ko te meatanga a Ihu ki a ia, Nonaianei te ora i tae mai ai ki tenei whare, he tama nei hoki ia na Aperahama.

ait Iesus ad eum quia hodie salus domui huic facta est eo quod et ipse filius sit Abrahae

I haere mai hoki te Tama a te tangata ki te rapu, ki te whakaora i te mea i ngaro.

venit enim Filius hominis quaerere et salvum facere quod perierat

A, i a ratou e whakarongo ana ki enei mea, ka korerotia ano e ia tetahi kupu whakarite, no te mea e tata ana ia ki Hiruharama, e mea ana hoki ratou, ko taua wa pu ano whakakitea ai te rangatiratanga o te Atua.

haec illis audientibus adiciens dixit parabolam eo quod esset prope Hierusalem et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur

Na reira ia ka mea, I haere tetahi rangatira nui ki tetahi whenua mamao, kia riro mai i a ia tetahi rangatiratanga, ka hoki mai ai.

dixit ergo homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum et reverti

Kotahi tekau ana pononga i karangatia e ia, kotahi tekau nga pauna i hoatu e ia ki a ratou, ka mea ki a ratou, Mahia enei, kia hoki mai ra ano ahau.

vocatis autem decem servis suis dedit illis decem mnas et ait ad illos negotiamini dum venio

Otira i kino tona iwi ki a ia, ka tono karere i muri i a ia, ka mea, E kore matou e pai ki tenei hei kingi mo matou.

cives autem eius oderant illum et miserunt legationem post illum dicentes nolumus hunc regnare super nos

A, i tona hokinga mai, kua riro mai hoki i a ia te rangatiratanga, ka mea kia karangatia ki a ia aua pononga, i hoatu nei e ia te moni ki a ratou, kia kite ai ia i ta tetahi, i ta tetahi i mahi ai.

et factum est ut rediret accepto regno et iussit vocari servos quibus dedit pecuniam ut sciret quantum quisque negotiatus esset

Ka tae mai to mua, ka mea, E te ariki, ka ngahuru nga pauna kua mahia ki tau pauna.

venit autem primus dicens domine mna tua decem mnas adquisivit

Ka mea ia ki a ia, Ka pai, e te pononga pai: pono tonu tau mahi i te mea nohinohi rawa, na, hei rangatira koe mo nga pa kotahi tekau.

et ait illi euge bone serve quia in modico fidelis fuisti eris potestatem habens supra decem civitates

A, ko te haerenga mai o te tuarua, ka mea, E te ariki, e rima nga pauna kua mahia ki tau pauna.

et alter venit dicens domine mna tua fecit quinque mnas

Ka mea ia ki tenei, Hei rangatira ano koe mo nga pa e rima.

et huic ait et tu esto supra quinque civitates

Na, ko te haerenga mai o tetahi, ka mea, E te ariki, na, tau pauna: i te rongoa hoki i ahau i roto i te tauera:

et alter venit dicens domine ecce mna tua quam habui repositam in sudario

I mataku hoki ahau i a koe, no te mea he tangata uaua koe: e tango ana koe i te mea kihai i whakatakotoria iho e koe, e kokoti ana i te mea kihai i ruia e koe.

timui enim te quia homo austeris es tollis quod non posuisti et metis quod non seminasti

Na, ko tana meatanga ki a ia, Kei ta tou mangai he whakaheanga maku i a koe, e te pononga kino. I mohio koe he tangata uaua ahau, e tango ana i te mea kihai i whakatakotoria e ahau, e kokoti ana i te mea kihai i ruia e ahau:

dicit ei de ore tuo te iudico serve nequam sciebas quod ego austeris homo sum tollens quod non posui et metens quod non seminavi

He aha koe te hoatu ai i taku moni ki te peeke, penei kua riro mai taua mea i ahau, me ona hua ano, i toku taenga mai?

et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam et ego veniens cum usuris utique exegissem illud

Na ka mea ia ki te hunga e tu tata ana, Tangohia te pauna i a ia, hoatu hoki ki tera i nga pauna kotahi tekau.

et adstantibus dixit auferte ab illo mnam et date illi qui decem mnas habet

Ka mea ratou ki a ia, E te ariki kotahi nei tekau ana pauna.

et dixerunt ei domine habet decem mnas

Ko taku kupu hoki tenei ki a koutou, Ki te whai mea tetahi, ka hoatu ano ki a ia; ki te kahore he mea a tetahi, ko ana mea ake ka tangohia i a ia.

dico autem vobis quia omni habenti dabitur ab eo autem qui non habet et quod habet auferetur ab eo

Tena ko aua hoariri oku kihai nei i pai ki ahau hei kingi mo ratou, arahina mai ki konei, ka patu ki toku aroaro.

verumtamen inimicos meos illos qui noluerunt me regnare super se adducite huc et interficite ante me

A, no ka mutu enei korero, ka turia atu e ia ki mua, ka haere ki Hiruharama.

et his dictis praecedebat ascendens in Hierosolyma

A, no ka tata ia ki Petapaki, ki Petani, ki te maunga e kiia nei ko to nga Oriwa, na tokorua ana akonga i tonoa e ia.

et factum est cum adpropinquasset ad Bethfage et Bethania ad montem qui vocatur Oliveti misit duos discipulos suos

I mea ia, Haere korua ki te kainga e anga mai ana ki a korua; a, no ka tomo atu, ka kite korua i tetahi kuao kaihe e here ana, he mea kahore ano i nohoia noatia e te tangata: wetekina, arahina mai.

dicens ite in castellum quod contra est in quod introeuntes invenietis pullum asinae alligatum cui nemo umquam hominum sedit solvite illum et adducite

Ki te mea hoki tetahi ki a korua, He aha i wetekina ai e korua? kia penei ta korua ki atu, E mea ana te Ariki ki a ia mona.

et si quis vos interrogaverit quare solvitis sic dicetis ei quia Dominus operam eius desiderat

Na, haere atu ana te hunga i tonoa, rokohanga atu, rite tonu ki tana i korero ai ki a raua.

abierunt autem qui missi erant et invenerunt sicut dixit illis stantem pullum

Na, i a raua e wewete ana i te kuao, ka mea ona rangatira ki a raua, He aha korua ka wewete ai i te kuao na?

solventibus autem illis pullum dixerunt domini eius ad illos quid solvitis pullum

Na ko ta raua meatanga atu, E mea ana te Ariki ki a ia mona.

at illi dixerunt quia Dominus eum necessarium habet

Na ka arahina ia ki a Ihu: a panga iho e raua o raua kakahu ki runga ki te kuao, whakanohoia ana a Ihu ki runga.

et duxerunt illum ad Iesum et iactantes vestimenta sua supra pullum inposuerunt Iesum

A, i a ia e haere ana, ka wharikitia o ratou kakahu ki te huarahi.

eunte autem illo substernebant vestimenta sua in via

A, i a ia e whakatata ana ki te heketanga o Maunga Oriwa, ka koa te huihui katoa o nga akonga, ka anga ka whakamoemiti ki te Atua, he nui hoki te reo, mo nga merekara katoa i kite ai ratou;

et cum adpropinquaret iam ad descensum montis Oliveti coeperunt omnes turbae discentium gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus quas viderant virtutibus

Ka mea, Ka whakapaingia te Kingi e haere mai ana i runga i te ingoa o te Ariki: he rongo mau ki runga ki te rangi, he kororia ki runga rawa.

dicentes benedictus qui venit rex in nomine Domini pax in caelo et gloria in excelsis

Na ka mea etahi o nga Parihi i roto i te mano ki a ia, E te Kaiwhakaako, riria au akonga.

et quidam Pharisaeorum de turbis dixerunt ad illum magister increpa discipulos tuos

Na ka whakahoki ia, ka mea, Ko taku kupu tenei ki a koutou, me i noho puku enei, kua karanga ake nga kamaka.

quibus ipse ait dico vobis quia si hii tacuerint lapides clamabunt

A, no ka tata ia, ka kite i te pa, ka tangihia e ia.

et ut adpropinquavit videns civitatem flevit super illam dicens

Ka mea ia, Me i mohio koe, a koe ano, ahakoa i tenei ra nei ano ou, ki nga mea e mau ai tou rongo! ko tenei kua huna atu i ou kanohi.

quia si cognovisses et tu et quidem in hac die tua quae ad pacem tibi nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis

Tera hoki e tae mai nga ra ki a koe, e hanga ai e ou hoariri he parepare mou a taka noa, a ka karapotia koe, ka kopania hoki i nga taha katoa.

quia venient dies in te et circumdabunt te inimici tui vallo et circumdabunt te et coangustabunt te undique

A ka whakahoroa koe ki raro, me au tamariki i roto i a koe; e kore ano e waiho tetahi kamaka i runga i tetahi kamaka i roto i a koe; no te mea kihai koe i matau ki te wa i tirohia ai koe.

ad terram prosternent te et filios qui in te sunt et non relinquent in te lapidem super lapidem eo quod non cognoveris tempus visitationis tuae

A ka tomo ia ki te temepara, ka anga ka pei ki waho i te hunga i reira e hoko ana.

et ingressus in templum coepit eicere vendentes in illo et ementes

Ka mea ki a ratou, Kua oti te tuhituhi, Ko toku whare hei whare inoi: a kua meinga nei e koutou hei ana mo nga kaipahua.

dicens illis scriptum est quia domus mea domus orationis est vos autem fecistis illam speluncam latronum

A whakaako ana ia i te temepara i ia ra, i a ra. Otiia ka rapu nga tohunga nui me nga karaipi me nga rangatira o te iwi kia whakangaromia ia;

et erat docens cotidie in templo principes autem sacerdotum et scribae et principes plebis quaerebant illum perdere

Heoi kihai i kitea ta ratou e mea ai: no te mea e u ana nga tangata katoa ki a ia, e whakarongo ana.

et non inveniebant quid facerent illi omnis enim populus suspensus erat audiens illum