Psalms 104

Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. E Ihowa, e toku Atua, he nui rawa koe; he honore, he kororia ou kakahu.

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

E roropi nei i te marama ki a koe ano he kakahu, e hora nei i nga rangi ano he kakahu tauarai.

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

E whakanoho nei i nga kurupae o ona ruma ki nga wai: e mea nei i nga kapua hei hariata mona: e haere nei i runga i nga pakau o te hau.

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

E mea nei i nga hau hei karere mana, i te mura ahi hei kaimahi mana.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Nana nei i whakatu te whenua ki runga ki ona turanga, kei nekenekehia ake ake.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Nau ano i hipoki ki te rire hei kakahu: tu ana nga wai i runga i nga maunga.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Rere ana ratou i tau riri: tahuti tonu atu i te reo o tau whatitiri;

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Puke ake ana ra nga maunga, heke iho ana ma nga whawharua ki te wahi i whakaritea e koe mo ratou.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Kua whakatakotoria e koe he rohe kei koni mai ratou, kei hoki mai hei taupoki mo te whenua.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Nana i tono nga puna ki roto ki nga awaawa, e rere nei i waenga o nga puke.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Hei wai mo nga kirehe katoa o te parae: na noa te matewai o nga kaihe mohoao.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Kei reira nga nohoanga o nga manu o te rangi, e korihi nei i roto i nga manga.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

He mea whakamakuku nana nga puke i ona ruma: ka makona te whenua i nga hua o au mahi.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Ko ia hei whakatupu i te tarutaru ma te kararehe, i te otaota hei mea ma te tangata; kia whakaputaina ake ai he taro i te whenua;

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

He waina hei whakahari i te ngakau o te tangata, he hinu e piata ai tona mata, me te taro hei whakakaha i te ngakau o te tangata.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

Ki tonu i te wai nga rakau a Ihowa, nga hita o Repanona i whakatokia e ia.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Hanga ake e nga manu he ohanga ki reira: te taaka, ko nga kauri tona whare.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Hei piringa nga puke tiketike mo nga koati mohoao: nga kohatu mo nga rapeti.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

I hanga e ia te marama hei tohu taima: e matau ana te ra ki tona torengitanga.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Ko koe hei whakapouri, a kua po: na ngoki mai ana nga kirehe katoa o te ngahere.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Ko nga kuao raiona ngengere ana ratou, he mea kai, he rapu kai ma ratou i te Atua.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Ko te putanga mai o te ra ka poto atu ratou, takoto ana i o ratou kuhunga.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Ko te tangata ka haere ki ana hanga, ki tana mahi, a ahiahi noa.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Ano te tini o au mahi, e Ihowa! he mohio rawa tau mahi i aua mea katoa; ki tonu te whenua i au taonga.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Kei ko ra ko te moana, tona nui tuauriuri: kei reira nga mea ngokingoki e kore e taea te tatau, nga kirehe hoki, ana nonohi, ana nunui.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Kei reira nga kaipuke e teretere ana: kei reira taua rewiatana i hanga e koe hei takaro ki reira.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

E tatari katoa ana enei ki a koe, kia hoatu e koe te kai ma ratou i te wa e tika ai.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Ko tau e hoatu ai ma ratou, kohikohia ana e ratou: te wherahanga o tou ringa, makona tonu ratou i te pai.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Ko te hunanga o tou mata, pororaru ana ratou: ka kapohia e koe to ratou manawa, ka marere ratou, a ka hoki ano ki to ratou puehu.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Ko tau tononga mai i tou wairua, kua hanga ratou; a whakahoutia ana e koe te mata o te whenua.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Kia whai kororia a Ihowa ake ake, kia hari a Ihowa ki ana mahi:

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Tana tirohanga iho ki te whenua, ru ana: kua pa ki nga puke, na pongere ana.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Ka waiata ahau ki a Ihowa i ahau e ora ana: ka himene ki toku Atua i ahau ano i te ao nei.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Kia reka toku whakaaronga ki a ia, ka hari ahau ki a Ihowa.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Kia moti nga tangata hara i runga i te whenua, ko te hunga kino kia poto katoa atu. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. Whakamoemititia a Ihowa.

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!