John 10

Verily, verily, I say unto you, He that entereth not by the door into the sheepfold, but climbeth up some other way, the same is a thief and a robber.

“Size doğrusunu söyleyeyim, koyun ağılına kapıdan girmeyip başka yoldan giren kişi hırsız ve hayduttur.

But he that entereth in by the door is the shepherd of the sheep.

Kapıdan giren ise koyunların çobanıdır.

To him the porter openeth; and the sheep hear his voice: and he calleth his own sheep by name, and leadeth them out.

Kapıyı bekleyen ona kapıyı açar. Koyunlar çobanın sesini işitirler, o da kendi koyunlarını adlarıyla çağırır ve onları dışarı götürür.

And when he putteth forth his own sheep, he goeth before them, and the sheep follow him: for they know his voice.

Kendi koyunlarının hepsini dışarı çıkarınca önlerinden gider, koyunlar da onu izler. Çünkü onun sesini tanırlar.

And a stranger will they not follow, but will flee from him: for they know not the voice of strangers.

Bir yabancının peşinden gitmezler, ondan kaçarlar. Çünkü yabancıların sesini tanımazlar.”

This parable spake Jesus unto them: but they understood not what things they were which he spake unto them.

İsa onlara bu örneği anlattıysa da, ne demek istediğini anlamadılar.

Then said Jesus unto them again, Verily, verily, I say unto you, I am the door of the sheep.

Bunun için İsa yine, “Size doğrusunu söyleyeyim” dedi, “Ben koyunların kapısıyım.

All that ever came before me are thieves and robbers: but the sheep did not hear them.

Benden önce gelenlerin hepsi hırsız ve hayduttu, ama koyunlar onları dinlemedi.

I am the door: by me if any man enter in, he shall be saved, and shall go in and out, and find pasture.

Kapı Ben’im. Bir kimse benim aracılığımla içeri girerse kurtulur. Girer, çıkar ve otlak bulur.

The thief cometh not, but for to steal, and to kill, and to destroy: I am come that they might have life, and that they might have it more abundantly.

Hırsız ancak çalıp öldürmek ve yok etmek için gelir. Bense insanlar yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim.

I am the good shepherd: the good shepherd giveth his life for the sheep.

Ben iyi çobanım. İyi çoban koyunları uğruna canını verir.

But he that is an hireling, and not the shepherd, whose own the sheep are not, seeth the wolf coming, and leaveth the sheep, and fleeth: and the wolf catcheth them, and scattereth the sheep.

Koyunların çobanı ve sahibi olmayan ücretli adam, kurdun geldiğini görünce koyunları bırakıp kaçar. Kurt da onları kapar ve dağıtır.

The hireling fleeth, because he is an hireling, and careth not for the sheep.

Adam kaçar. Çünkü ücretlidir ve koyunlar için kaygı duymaz.

I am the good shepherd, and know my sheep, and am known of mine.

[] Ben iyi çobanım. Benimkileri tanırım. Baba beni tanıdığı, ben de Baba’yı tanıdığım gibi, benimkiler de beni tanır. Ben koyunlarımın uğruna canımı veririm.

As the Father knoweth me, even so know I the Father: and I lay down my life for the sheep.

[] Ben iyi çobanım. Benimkileri tanırım. Baba beni tanıdığı, ben de Baba’yı tanıdığım gibi, benimkiler de beni tanır. Ben koyunlarımın uğruna canımı veririm.

And other sheep I have, which are not of this fold: them also I must bring, and they shall hear my voice; and there shall be one fold, and one shepherd.

Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım var. Onları da getirmeliyim. Benim sesimi işitecekler ve tek sürü, tek çoban olacak.

Therefore doth my Father love me, because I lay down my life, that I might take it again.

Canımı, tekrar geri almak üzere veririm. Bunun için Baba beni sever.

No man taketh it from me, but I lay it down of myself. I have power to lay it down, and I have power to take it again. This commandment have I received of my Father.

Canımı kimse benden alamaz; ben onu kendiliğimden veririm. Onu vermeye de tekrar geri almaya da yetkim var. Bu buyruğu Babam’dan aldım.”

There was a division therefore again among the Jews for these sayings.

Bu sözlerden dolayı Yahudiler arasında yine ayrılık doğdu.

And many of them said, He hath a devil, and is mad; why hear ye him?

Birçoğu, “O’nu cin çarpmış, delidir. Niçin O’nu dinliyorsunuz?” diyordu.

Others said, These are not the words of him that hath a devil. Can a devil open the eyes of the blind?

Başkaları ise, “Bunlar, cin çarpmış bir adamın sözleri değil” dediler. “Cin, körlerin gözlerini açabilir mi?”

And it was at Jerusalem the feast of the dedication, and it was winter.

O sırada Yeruşalim’de Tapınağın Açılışını Anma Bayramı kutlanıyordu. Mevsim kıştı.

And Jesus walked in the temple in Solomon's porch.

İsa tapınağın avlusunda, Süleyman’ın Eyvanı’nda yürüyordu.

Then came the Jews round about him, and said unto him, How long dost thou make us to doubt? If thou be the Christ, tell us plainly.

Yahudi yetkililer O’nun çevresini sararak, “Bizi daha ne kadar zaman kuşkuda bırakacaksın?” dediler. “Eğer Mesih isen, bize açıkça söyle.”

Jesus answered them, I told you, and ye believed not: the works that I do in my Father's name, they bear witness of me.

İsa onlara şu karşılığı verdi: “Size söyledim, ama iman etmiyorsunuz. Babam’ın adıyla yaptığım işler bana tanıklık ediyor.

But ye believe not, because ye are not of my sheep, as I said unto you.

Ama siz iman etmiyorsunuz. Çünkü benim koyunlarımdan değilsiniz.

My sheep hear my voice, and I know them, and they follow me:

Koyunlarım sesimi işitir. Ben onları tanırım, onlar da beni izler.

And I give unto them eternal life; and they shall never perish, neither shall any man pluck them out of my hand.

Onlara sonsuz yaşam veririm; asla mahvolmayacaklar. Onları hiç kimse elimden kapamaz.

My Father, which gave them me, is greater than all; and no man is able to pluck them out of my Father's hand.

Onları bana veren Babam her şeyden üstündür. Onları Baba’nın elinden kapmaya kimsenin gücü yetmez.

I and my Father are one.

Ben ve Baba biriz.”

Then the Jews took up stones again to stone him.

Yahudi yetkililer O’nu taşlamak için yerden yine taş aldılar.

Jesus answered them, Many good works have I shewed you from my Father; for which of those works do ye stone me?

İsa onlara, “Size Baba’dan kaynaklanan birçok iyi işler gösterdim” dedi. “Bu işlerden hangisi için beni taşlıyorsunuz?”

The Jews answered him, saying, For a good work we stone thee not; but for blasphemy; and because that thou, being a man, makest thyself God.

[] Şöyle yanıt verdiler: “Seni iyi işlerden ötürü değil, küfrettiğin için taşlıyoruz. İnsan olduğun halde Tanrı olduğunu ileri sürüyorsun.”

Jesus answered them, Is it not written in your law, I said, Ye are gods?

[] İsa şu karşılığı verdi: “Yasanızda, ‘Siz ilahlarsınız, dedim’ diye yazılı değil mi?

If he called them gods, unto whom the word of God came, and the scripture cannot be broken;

Tanrı, kendilerine sözünü gönderdiği kimseleri ilahlar diye adlandırır. Kutsal Yazı da geçerliliğini yitirmez.

Say ye of him, whom the Father hath sanctified, and sent into the world, Thou blasphemest; because I said, I am the Son of God?

Baba beni kendine ayırıp dünyaya gönderdi. Öyleyse ‘Tanrı’nın Oğlu’yum’ dediğim için bana nasıl ‘Küfrediyorsun’ dersiniz?

If I do not the works of my Father, believe me not.

Eğer Babam’ın işlerini yapmıyorsam, bana iman etmeyin.

But if I do, though ye believe not me, believe the works: that ye may know, and believe, that the Father is in me, and I in him.

Ama yapıyorsam, bana iman etmeseniz bile, yaptığım işlere iman edin. Öyle ki, Baba’nın bende, benim de Baba’da olduğumu bilesiniz ve anlayasınız.”

Therefore they sought again to take him: but he escaped out of their hand,

O’nu yine yakalamaya çalıştılarsa da, ellerinden sıyrılıp kurtuldu.

And went away again beyond Jordan into the place where John at first baptized; and there he abode.

[] Tekrar Şeria Irmağı’nın karşı yakasına, Yahya’nın başlangıçta vaftiz ettiği yere gitti ve orada kaldı.

And many resorted unto him, and said, John did no miracle: but all things that John spake of this man were true.

Birçokları, “Yahya hiç mucize yapmadı, ama bu adam için söylediklerinin hepsi doğru çıktı” diyerek İsa’ya geldiler.

And many believed on him there.

Ve orada birçokları O’na iman etti.