Job 30

E ora servo di zimbello a dei più giovani di me, i cui padri non mi sarei degnato di mettere fra i cani del mio gregge!

Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

E a che m’avrebbe servito la forza delle lor mani? Gente incapace a raggiungere l’età matura,

Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

smunta dalla miseria e dalla fame, ridotta a brucare il deserto, la terra da tempo nuda e desolata,

Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

strappando erba salsa presso ai cespugli, ed avendo per pane radici di ginestra.

Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

Sono scacciati di mezzo agli uomini, grida lor dietro la gente come dietro al ladro,

Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

abitano in burroni orrendi, nelle caverne della terra e fra le rocce;

Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

ragliano fra i cespugli, si sdraiano alla rinfusa sotto i rovi;

Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

gente da nulla, razza senza nome, cacciata via dal paese a bastonate.

Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

E ora io sono il tema delle loro canzoni, il soggetto dei loro discorsi.

At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

Mi aborrono, mi fuggono, non si trattengono dallo sputarmi in faccia.

Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

Non han più ritegno, m’umiliano, rompono ogni freno in mia presenza.

Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

Questa genia si leva alla mia destra, m’incalzano, e si appianano le vie contro di me per distruggermi.

Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

Hanno sovvertito il mio cammino, lavorano alla mia ruina, essi che nessuno vorrebbe soccorrere!

Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

S’avanzano come per un’ampia breccia, si precipitano innanzi in mezzo alle ruine.

Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

Terrori mi si rovesciano addosso; l’onor mio è portato via come dal vento, è passata come una nube la mia felicità.

Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

E ora l’anima mia si strugge in me, m’hanno còlto i giorni dell’afflizione.

At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

La notte mi trafigge, mi stacca l’ossa, e i dolori che mi rodono non hanno posa.

Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

Per la gran violenza del mio male la mia veste si sforma, mi si serra addosso come la tunica.

Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

Iddio m’ha gettato nel fango, e rassomiglio alla polvere e alla cenere.

Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

Io grido a te, e tu non mi rispondi; ti sto dinanzi, e tu mi stai a considerare!

Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

Ti sei mutato in nemico crudele verso di me; mi perseguiti con la potenza della tua mano.

Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

Mi levi per aria, mi fai portar via dal vento, e mi annienti nella tempesta.

Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

Giacché, lo so, tu mi meni alla morte, alla casa di convegno di tutti i viventi.

Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

Ma chi sta per perire non protende la mano? e nell’angoscia sua non grida al soccorso?

Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

Non piangevo io forse per chi era nell’avversità? l’anima mia non era ella angustiata per il povero?

Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

Speravo il bene, ed è venuto il male; aspettavo la luce, ed è venuta l’oscurità!

Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

Le mie viscere bollono e non hanno requie, son venuti per me giorni d’afflizione.

Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

Me ne vo tutto annerito, ma non dal sole; mi levo in mezzo alla raunanza, e grido aiuto;

Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

son diventato fratello degli sciacalli, compagno degli struzzi.

Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

La mia pelle è nera, e cade a pezzi; le mie ossa son calcinate dall’arsura.

Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

La mia cetra non dà più che accenti di lutto, e la mia zampogna voce di pianto.

Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.