Job 30

Men koulye a, moun ki pi jenn pase m' yo ap pase m' nan rizib. Papa yo se moun mwen pa t' pran pou anyen, moun mwen pa ta menm mete ak chen m' pou gade mouton.

Men nu ler de av mig, de som er yngre av år enn jeg, hvis fedre jeg aktet så ringe at jeg ikke vilde sette dem blandt mine fehunder.

Epitou, yo te twò fèb pou fè anyen pou mwen. Se te yon bann gason san kouraj.

Hvad hjelp kunde jeg også ha av dem, de som har mistet all manndomskraft?

Mizè ak grangou te fini ak yo. Lannwit se grenn bwa yo te konn al souse nan savann kote moun pa rete.

De er uttæret av nød og sult; de gnager på den tørre mo, som allerede igår var ørk og øde;

Yo pran fèy raje pou yo manje. Ata rasin bayawonn pase.

de plukker melde innunder buskene, og gyvelbuskens røtter er deres brød.

Kote yo pase moun mete yo deyò, yo rele bare dèyè yo tankou vòlè.

Fra menneskenes samfund jages de ut; folk roper efter dem som efter tyver.

Yo te blije al rete nan twou wòch, nan twou tè sou bò ravin yo.

I fryktelige kløfter må de bo, i huler i jord og berg.

Y'ap rele tankou bèt mawon nan raje a. Yo fè pil sou pil nan savann lan.

Mellem buskene skriker de, i neslekratt samler de sig,

Se te yon bann sanzave ki pa t' menm gen non. Yo te mete yo deyò nan peyi a.

barn av dårer og æreløse folk, pisket ut av landet.

Koulye a, y'ap fè chante sou mwen. Y'ap bay istwa sou do m'.

Og nu er jeg blitt til en spottesang og et ordsprog for dem.

Yo pè pwoche bò kote m' pou m' pa sal yo. Yo menm krache nan figi m'.

De avskyr mig, holder sig langt borte fra mig, og mitt ansikt sparer de ikke for spytt;

Paske Bondye kraze kouraj mwen, li lage m' atè, kifè, mapou tonbe, kabrit manje fèy li.

for de har løst sine tøiler og ydmyket mig, og bislet har de kastet av for mine øine.

Bann moun sa yo leve dèyè m', y'ap fè m' kouri. Yo lage dèyè m' pou yo pran m'.

Ved min høire side reiser deres yngel sig; mine føtter støter de bort og legger sine ulykkesveier mot mig.

Yo sènen m' toupatou pou yo ka fini avè m'. Pa gen pesonn pou di yo pa fè sa.

De bryter op min sti, de gjør hvad de kan for å ødelegge mig, de som selv ingen hjelper har.

Yo pase nan fant barikad, yo tonbe sou mwen. Yo pilonnen m' anba pye yo.

Som gjennem en vid revne kommer de; gjennem nedstyrtende murer velter de sig frem.

Yon sèl latranblad pran mwen. Tankou yon kout van li kraze kouraj mwen. Tankou yon nwaj k'ap pase, tout byen m' yo disparèt.

Redsler har vendt sig mot mig, som stormen forfølger de min ære, og som en sky er min velferd faret bort.

Koulye a, mwen prèt pou m' mouri. Lafliksyon ap fini avè m'.

Og nu utøser min sjel sig i mig; trengsels dager holder mig fast.

Lannwit, tout zo nan kò m' ap fè m' mal. Doulè ap manje m' anndan san rete.

Natten gjennemborer mine ben, så de faller av, og min verk og pine hviler ikke.

Bondye ponyen m' nan kòlèt, l'ap chifonnen tout rad sou mwen.

Ved Guds store kraft er det blitt slik med mig at min klædning ikke er til å kjenne igjen; den henger tett omkring mig som kraven på min underkjortel.

Li voye m' jete nan labou. Mwen pa pi bon pase pousyè tè ak sann dife.

Han har kastet mig ut i skarnet, så jeg er blitt lik støv og aske.

Mwen rele nan pye ou, Bondye! Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe devan ou, ou pa okipe m' menm.

Jeg skriker til dig, men du svarer mig ikke; jeg står der, og du bare ser på mig.

Ou pa menm moun lan ankò. W'ap malmennen m'. Ou soti pou pèsekite m' ak tout fòs ou.

Du er blitt grusom mot mig, med din sterke hånd forfølger du mig.

Ou fè van pote m' ale. M'ap vole tankou pay. Ou voye yon van tanpèt boulvèse m'.

Du løfter mig op i stormen, du lar mig fare avsted, og du lar mig forgå i dens brak;

Wi, mwen konnen byen pwòp w'ap mennen m' pou m' al mouri, pou m' al sibi sò k'ap tann tout moun lan.

for jeg vet at du fører mig til døden, til den bolig hvor alt levende samles.

Poukisa w'ap atake yon moun ki tou fin mouri, yon moun ki pa ka fè anyen ankò pase mande padon?

Dog, rekker ikke mennesket ut sin hånd når alt synker i grus? Skriker han ikke om hjelp når han er kommet i ulykke?

Eske mwen pa t' nan lapenn ansanm ak moun ki te nan mizè? Eske kè m' pa t' fè m' mal pou moun ki pa t' gen anyen menm yo?

Gråt jeg ikke selv over den som hadde hårde dager? Sørget ikke min sjel over den fattige?

Mwen t'ap tann kontantman, se malè ki vini. Mwen t'ap tann limyè, se fènwa ki kouvri m'.

For jeg ventet godt, men det kom ondt; jeg håpet på lys, men det kom mørke.

Tout zantray mwen ap bouyi san rete. Chak jou m'ap soufri pi rèd.

Mine innvoller koker og er ikke stille; trengsels dager er kommet over mig.

M'ap mache kagou, san pesonn pou konsole m'. Mwen kanpe nan mitan tout moun, m'ap mande sekou.

Sort går jeg omkring, men ikke av solens hete; midt iblandt folk reiser jeg mig og roper om hjelp.

Vwa mwen tankou vwa koukou. Mwen rele tankou frize.

Jeg er blitt en bror av sjakaler og en stallbror av strutser.

Po m' vin tou nwa, l'ap dekale. Lafyèb ap manje m' nan zo.

Min hud er sort og faller av mig, og mine ben er brent av hete.

Lontan se mizik gita ak fif ase ki te nan zòrèy mwen. Men, koulye a, se plenn, se kriye ase m'ap tande.

Og min citar er blitt til sorg, og min fløite til gråt og klage.