Job 20

Lè sa a, Sofa, moun lavil Naama a, pran lapawòl, li di konsa:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

-Mwen gen yon bann lide k'ap travay nan tèt mwen. Mwen pa ka tann ankò. Se pou m' reponn ou.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

Tou sa ou di la a vekse m'. Men, mwen konnen jan pou m' reponn ou.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Ou konnen, depi nan tan lontan, depi premye moun Bondye te mete sou tè a,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

mechan yo pa janm gen kè kontan pou lontan. Plezi moun k'ap fè mal yo se pou yon ti tan.

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

Yo te mèt grandi jouk pou yo rive wotè syèl la, jouk pou tèt yo ta rive nan nwaj yo,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

y'ap rete konsa, y'ap disparèt tankou yon pil fatra yo boule. Moun ki te konnen yo va mande kote yo pase.

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

Moun bliye yo tankou yon rèv yo fè yo pa ka chonje, tankou yon vizyon yo fè lannwit, yo p'ap janm wè ankò.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Moun ki te konn wè yo p'ap wè yo ankò. Menm moun lakay yo p'ap konnen kote yo pase.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Pitit yo va peye pòv yo pou tou sa yo te fè yo. Se pwòp pitit yo ak men yo ki va renmèt pòv yo sa yo te pran pa fòs.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Mechan yo te gen tout fòs jenn gason yo sou yo toujou. Men koulye a, tou sa pral tounen pousyè ansanm ak yo.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Lè l' t'ap fè sa ki mal sa te sitèlman gou nan bouch li, li te kenbe ti gout anba lang li.

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

Li pa t' kite l' fin twò vit nan bouch li, pou l' te ka jwi gou a pandan lontan.

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

Men, rive manje a rive nan lestonmak li, li vin anmè kou fyèl. Anndan vant li pran boule l' tankou si li te vale pwazon.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

Mechan an gen pou l' vonmi tout richès li te vòlò yo, paske Bondye ap foure dwèt nan gòj li.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Tou sa li te vale tounen pwazon pou li. L'ap mouri tankou si se yon sèpan laspik ki mòde l'.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Li p'ap viv pou l' wè lwil koule tankou dlo larivyè, ni siwo myèl ak lèt koule tankou lavalas.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

L'ap blije bay tou sa li te travay fè. Li p'ap gen chans jwi richès li yo.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

Paske li te piye kay pòv malere yo, li te pito vòlò kay moun pase pou l' bati.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

Li pa t' janm gen kont li. Men, richès li p'ap ka delivre l'.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Pesonn pa t' ka chape anba men l' sitèlman li te akrèk. Non. Tout richès li yo pa la pou lontan.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Atout li gen tout richès sa yo, li pral gen kè sere. Tout kalite mizè pral tonbe sou li.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

Pandan l'ap manje plen vant li, Bondye pral move kont move sou li. Malè pral tonbe dri sou li.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Lè l'ap chache kouri pou yon nepe fèt an fè, yon flèch an kwiv pral pèse l' pak an pak.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Yon flèch ap pèse kò l'. San li ap degoute konsa nan pwent flèch la. Kè l' sere, li wè lanmò anfas.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Li pèdi tou sa li te sere. Yon dife pesonn pa limen ap boule l'. L'ap devore tou sa ki lakay li.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Syèl la fè konnen tou sa li te fè ki mal. Latè kanpe pou denonse l'.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Yon sèl dlo desann va pote kay li ale, jou Bondye va fè kolè sa a sou li.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Wi, se sa Bondye sere pou mechan yo. Se sa mechan yo pral resevwa nan men Bondye.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.