Proverbs 26

Comme la neige en été, et la pluie pendant la moisson, Ainsi la gloire ne convient pas à un insensé.

Καθως η χιων εν τω θερει και καθως η βροχη εν τω θερισμω, ουτως εις τον αφρονα η τιμη δεν αρμοζει.

Comme l'oiseau s'échappe, comme l'hirondelle s'envole, Ainsi la malédiction sans cause n'a point d'effet.

Ως περιφερεται το στρουθιον, ως περιπετα η χελιδων, ουτως η αδικος καταρα δεν θελει επιφθασει.

Le fouet est pour le cheval, le mors pour l'âne, Et la verge pour le dos des insensés.

Μαστιξ δια τον ιππον, κημος δια τον ονον, και ραβδος δια την ραχιν των αφρονων.

Ne réponds pas à l'insensé selon sa folie, De peur que tu ne lui ressembles toi-même.

Μη αποκρινου εις τον αφρονα κατα την αφροσυνην αυτου, δια να μη γεινης και συ ομοιος αυτου.

Réponds à l'insensé selon sa folie, Afin qu'il ne se regarde pas comme sage.

Αποκρινου εις τον αφρονα κατα την αφροσυνην αυτου, δια να μη ηναι σοφος εις τους οφθαλμους αυτου.

Il se coupe les pieds, il boit l'injustice, Celui qui donne des messages à un insensé.

Οστις αποστελλει μηνυμα δια χειρος του αφρονος, αποκοπτει τους ποδας αυτου και πινει ζημιαν.

Comme les jambes du boiteux sont faibles, Ainsi est une sentence dans la bouche des insensés.

Ως τα σκελη του χωλου κρεμονται ανωφελη, ουτως ειναι και παροιμια εν τω στοματι των αφρονων.

C'est attacher une pierre à la fronde, Que d'accorder des honneurs à un insensé.

Ως ο δεσμευων λιθον εις σφενδονην, ουτως ειναι οστις διδει τιμην εις τον αφρονα.

Comme une épine qui se dresse dans la main d'un homme ivre, Ainsi est une sentence dans la bouche des insensés.

Ως η ακανθα ωθουμενη εις την χειρα του μεθυσου, ουτως ειναι η παροιμια εν τω στοματι των αφρονων.

Comme un archer qui blesse tout le monde, Ainsi est celui qui prend à gage les insensés et les premiers venus.

Ο δυναστης μιαινει τα παντα και μισθονει τους αφρονας, μισθονει και τους παραβατας.

Comme un chien qui retourne à ce qu'il a vomi, Ainsi est un insensé qui revient à sa folie.

Ως ο κυων επιστρεφει εις τον εμετον αυτου, ουτως ο αφρων επαναλαμβανει την αφροσυνην αυτου.

Si tu vois un homme qui se croit sage, Il y a plus à espérer d'un insensé que de lui.

Ειδες ανθρωπον νομιζοντα εαυτον σοφον; μαλλον ελπις ειναι εκ του αφρονος παρα εξ αυτου.

Le paresseux dit: Il y a un lion sur le chemin, Il y a un lion dans les rues!

Ο οκνηρος λεγει, Λεων ειναι εν τη οδω, λεων εν ταις πλατειαις.

La porte tourne sur ses gonds, Et le paresseux sur son lit.

Ως η θυρα περιστρεφεται επι τας στροφιγγας αυτης, ουτως ο οκνηρος επι την κλινην αυτου.

Le paresseux plonge sa main dans le plat, Et il trouve pénible de la ramener à sa bouche.

Ο οκνηρος εμβαπτει την χειρα αυτου εις το τρυβλιον και βαρυνεται να επιστρεψη αυτην εις το στομα αυτου.

Le paresseux se croit plus sage Que sept hommes qui répondent avec bon sens.

Ο οκνηρος νομιζει εαυτον σοφωτερον παρα επτα σοφους γνωμοδοτας.

Comme celui qui saisit un chien par les oreilles, Ainsi est un passant qui s'irrite pour une querelle où il n'a que faire.

Οστις διαβαινων ανακατονεται εις εριδα μη ανηκουσαν εις αυτον, ομοιαζει τον πιανοντα κυνα απο των ωτιων.

Comme un furieux qui lance des flammes, Des flèches et la mort,

Ως ο μανιακος οστις ριπτει φλογας, βελη και θανατον,

Ainsi est un homme qui trompe son prochain, Et qui dit: N'était-ce pas pour plaisanter?

ουτως ειναι ο ανθρωπος, οστις απατα τον πλησιον αυτου και λεγει, δεν εκαμον εγω παιζων;

Faute de bois, le feu s'éteint; Et quand il n'y a point de rapporteur, la querelle s'apaise.

Οπου δεν ειναι ξυλα, το πυρ σβυνεται και οπου δεν ειναι ψιθυριστης, η ερις ησυχαζει.

Le charbon produit un brasier, et le bois du feu; Ainsi un homme querelleur échauffe une dispute.

Οι ανθρακες δια την ανθρακιαν και τα ξυλα δια το πυρ, και ο φιλερις ανθρωπος δια να εξαπτη εριδας.

Les paroles du rapporteur sont comme des friandises, Elles descendent jusqu'au fond des entrailles.

Οι λογοι του ψιθυριστου καταπινονται ηδεως, και καταβαινουσιν εις τα ενδομυχα της κοιλιας.

Comme des scories d'argent appliquées sur un vase de terre, Ainsi sont des lèvres brûlantes et un coeur mauvais.

Τα ενθερμα χειλη μετα πονηρας καρδιας ειναι ως σκωρια αργυρου επικεχρισμενη επι πηλινον αγγειον.

Par ses lèvres celui qui hait se déguise, Et il met au dedans de lui la tromperie.

Οστις μισει, υποκρινεται με τα χειλη αυτου, και μηχανευεται δολον εν τη καρδια αυτου.

Lorsqu'il prend une voix douce, ne le crois pas, Car il y a sept abominations dans son coeur.

Οταν ομιλη χαριεντως, μη πιστευε αυτον διοτι εχει επτα βδελυγματα εν τη καρδια αυτου.

S'il cache sa haine sous la dissimulation, Sa méchanceté se révélera dans l'assemblée.

Οστις σκεπαζει το μισος δια δολου, η πονηρια αυτου θελει φανερωθη εν μεσω της συναξεως.

Celui qui creuse une fosse y tombe, Et la pierre revient sur celui qui la roule.

Οστις σκαπτει λακκον, θελει πεσει εις αυτον και ο λιθος θελει επιστρεψει επι τον κυλιοντα αυτον.

La langue fausse hait ceux qu'elle écrase, Et la bouche flatteuse prépare la ruine.

Η ψευδης γλωσσα μισει τους υπ αυτης καταθλιβομενους και το απατηλον στομα εργαζεται καταστροφην.