Job 30

Et maintenant!... je suis la risée de plus jeunes que moi, De ceux dont je dédaignais de mettre les pères Parmi les chiens de mon troupeau.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Mais à quoi me servirait la force de leurs mains? Ils sont incapables d'atteindre la vieillesse.

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Desséchés par la misère et la faim, Ils fuient dans les lieux arides, Depuis longtemps abandonnés et déserts;

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

Ils arrachent près des arbrisseaux les herbes sauvages, Et ils n'ont pour pain que la racine des genêts.

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

On les chasse du milieu des hommes, On crie après eux comme après des voleurs.

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Ils habitent dans d'affreuses vallées, Dans les cavernes de la terre et dans les rochers;

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

Ils hurlent parmi les buissons, Ils se rassemblent sous les ronces.

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Etres vils et méprisés, On les repousse du pays.

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

Et maintenant, je suis l'objet de leurs chansons, Je suis en butte à leurs propos.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Ils ont horreur de moi, ils se détournent, Ils me crachent au visage.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Ils n'ont plus de retenue et ils m'humilient, Ils rejettent tout frein devant moi.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Ces misérables se lèvent à ma droite et me poussent les pieds, Ils se fraient contre moi des sentiers pour ma ruine;

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Ils détruisent mon propre sentier et travaillent à ma perte, Eux à qui personne ne viendrait en aide;

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

Ils arrivent comme par une large brèche, Ils se précipitent sous les craquements.

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Les terreurs m'assiègent; Ma gloire est emportée comme par le vent, Mon bonheur a passé comme un nuage.

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Et maintenant, mon âme s'épanche en mon sein, Les jours de la souffrance m'ont saisi.

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

La nuit me perce et m'arrache les os, La douleur qui me ronge ne se donne aucun repos,

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Par la violence du mal mon vêtement perd sa forme, Il se colle à mon corps comme ma tunique.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Dieu m'a jeté dans la boue, Et je ressemble à la poussière et à la cendre.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Je crie vers toi, et tu ne me réponds pas; Je me tiens debout, et tu me lances ton regard.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Tu deviens cruel contre moi, Tu me combats avec la force de ta main.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Tu me soulèves, tu me fais voler au-dessus du vent, Et tu m'anéantis au bruit de la tempête.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Car, je le sais, tu me mènes à la mort, Au rendez-vous de tous les vivants.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Mais celui qui va périr n'étend-il pas les mains? Celui qui est dans le malheur n'implore-t-il pas du secours?

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

N'avais-je pas des larmes pour l'infortuné? Mon coeur n'avait-il pas pitié de l'indigent?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

J'attendais le bonheur, et le malheur est arrivé; J'espérais la lumière, et les ténèbres sont venues.

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Mes entrailles bouillonnent sans relâche, Les jours de la calamité m'ont surpris.

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Je marche noirci, mais non par le soleil; Je me lève en pleine assemblée, et je crie.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Je suis devenu le frère des chacals, Le compagnon des autruches.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Ma peau noircit et tombe, Mes os brûlent et se dessèchent.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Ma harpe n'est plus qu'un instrument de deuil, Et mon chalumeau ne peut rendre que des sons plaintifs.

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.