Job 5

Crie maintenant! Qui te répondra? Auquel des saints t'adresseras-tu?

Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

L'insensé périt dans sa colère, Le fou meurt dans ses emportements.

Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

J'ai vu l'insensé prendre racine; Puis soudain j'ai maudit sa demeure.

Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

Plus de prospérité pour ses fils; Ils sont foulés à la porte, et personne qui les délivre!

Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

Sa moisson est dévorée par des affamés, Qui viennent l'enlever jusque dans les épines, Et ses biens sont engloutis par des hommes altérés.

Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

Le malheur ne sort pas de la poussière, Et la souffrance ne germe pas du sol;

Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

L'homme naît pour souffrir, Comme l'étincelle pour voler.

Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

Pour moi, j'aurais recours à Dieu, Et c'est à Dieu que j'exposerais ma cause.

Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre;

Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

Il répand la pluie sur la terre, Et envoie l'eau sur les campagnes;

Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

Il relève les humbles, Et délivre les affligés;

Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

Il anéantit les projets des hommes rusés, Et leurs mains ne peuvent les accomplir;

Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

Il prend les sages dans leur propre ruse, Et les desseins des hommes artificieux sont renversés:

Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

Ils rencontrent les ténèbres au milieu du jour, Ils tâtonnent en plein midi comme dans la nuit.

En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

Ainsi Dieu protège le faible contre leurs menaces, Et le sauve de la main des puissants;

Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

Et l'espérance soutient le malheureux, Mais l'iniquité ferme la bouche.

Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

Heureux l'homme que Dieu châtie! Ne méprise pas la correction du Tout-Puissant.

Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

Il fait la plaie, et il la bande; Il blesse, et sa main guérit.

Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

Six fois il te délivrera de l'angoisse, Et sept fois le mal ne t'atteindra pas.

En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

Il te sauvera de la mort pendant la famine, Et des coups du glaive pendant la guerre.

En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

Tu seras à l'abri du fléau de la langue, Tu seras sans crainte quand viendra la dévastation.

Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

Tu te riras de la dévastation comme de la famine, Et tu n'auras pas à redouter les bêtes de la terre;

Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

Car tu feras alliance avec les pierres des champs, Et les bêtes de la terre seront en paix avec toi.

Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

Tu jouiras du bonheur sous ta tente, Tu retrouveras tes troupeaux au complet,

Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

Tu verras ta postérité s'accroître, Et tes rejetons se multiplier comme l'herbe des champs.

Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

Tu entreras au sépulcre dans la vieillesse, Comme on emporte une gerbe en son temps.

En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

Voilà ce que nous avons reconnu, voilà ce qui est; A toi d'entendre et de mettre à profit.

Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.