Job 6

Job prit la parole et dit:

Ijob respondis kaj diris:

Oh! s'il était possible de peser ma douleur, Et si toutes mes calamités étaient sur la balance,

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

Elles seraient plus pesantes que le sable de la mer; Voilà pourquoi mes paroles vont jusqu'à la folie!

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Car les flèches du Tout-Puissant m'ont percé, Et mon âme en suce le venin; Les terreurs de Dieu se rangent en bataille contre moi.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

L'âne sauvage crie-t-il auprès de l'herbe tendre? Le boeuf mugit-il auprès de son fourrage?

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Peut-on manger ce qui est fade et sans sel? Y a-t-il de la saveur dans le blanc d'un oeuf?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Ce que je voudrais ne pas toucher, C'est là ma nourriture, si dégoûtante soit-elle!

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

Puisse mon voeu s'accomplir, Et Dieu veuille réaliser mon espérance!

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

Qu'il plaise à Dieu de m'écraser, Qu'il étende sa main et qu'il m'achève!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

Il me restera du moins une consolation, Une joie dans les maux dont il m'accable: Jamais je n'ai transgressé les ordres du Saint.

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Pourquoi espérer quand je n'ai plus de force? Pourquoi attendre quand ma fin est certaine?

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

Ma force est-elle une force de pierre? Mon corps est-il d'airain?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

Ne suis-je pas sans ressource, Et le salut n'est-il pas loin de moi?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Celui qui souffre a droit à la compassion de son ami, Même quand il abandonnerait la crainte du Tout-Puissant.

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Mes frères sont perfides comme un torrent, Comme le lit des torrents qui disparaissent.

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

Les glaçons en troublent le cours, La neige s'y précipite;

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

Viennent les chaleurs, et ils tarissent, Les feux du soleil, et leur lit demeure à sec.

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

Les caravanes se détournent de leur chemin, S'enfoncent dans le désert, et périssent.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Les caravanes de Théma fixent le regard, Les voyageurs de Séba sont pleins d'espoir;

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

Ils sont honteux d'avoir eu confiance, Ils restent confondus quand ils arrivent.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

Ainsi, vous êtes comme si vous n'existiez pas; Vous voyez mon angoisse, et vous en avez horreur!

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

Vous ai-je dit: Donnez-moi quelque chose, Faites en ma faveur des présents avec vos biens,

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

Délivrez-moi de la main de l'ennemi, Rachetez-moi de la main des méchants?

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

Instruisez-moi, et je me tairai; Faites-moi comprendre en quoi j'ai péché.

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

Que les paroles vraies sont persuasives! Mais que prouvent vos remontrances?

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Voulez-vous donc blâmer ce que j'ai dit, Et ne voir que du vent dans les discours d'un désespéré?

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Vous accablez un orphelin, Vous persécutez votre ami.

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

Regardez-moi, je vous prie! Vous mentirais-je en face?

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Revenez, ne soyez pas injustes; Revenez, et reconnaissez mon innocence.

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Y a-t-il de l'iniquité sur ma langue, Et ma bouche ne discerne-t-elle pas le mal?

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?