Job 30

امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

Şi acum!... Am ajuns de rîsul celor mai tineri de cît mine, pe ai căror părinţi nu -i socoteam vrednici să -i pun printre cînii turmei mele.

آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

Dar la ce mi-ar fi folosit puterea mînilor lor, cînd ei nu erau în stare să ajungă la bătrîneţă?

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Sfrijiţi de sărăcie şi foame, fug în locuri uscate, de multă vreme părăsite şi pustii.

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Smulg ierburile sălbatice de lîngă copăcei, şi n'au ca pîne de cît rădăcina de bucsau.

از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

Sînt izgoniţi din mijlocul oamenilor, strigă lumea după ei ca după nişte hoţi.

در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

Locuiesc în văi îngrozitoare, în peşterile pămîntului şi în stînci.

مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

Urlă printre stufişuri, şi se adună supt mărăcini.

گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

Fiinţe mîrşave şi dispreţuite, -sînt izgoniţi din ţară.

اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

Şi acum, astfel de oameni mă pun în cîntecele lor, am ajuns de batjocura lor.

آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

Mă urăsc, mă ocolesc, mă scuipă în faţă.

چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

Nu se mai sfiesc şi mă înjosesc, nu mai au niciun frîu înaintea mea.

فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

Ticăloşii aceştia se scoală la dreapta mea, şi îmi împing picioarele, şi îşi croiesc cărări împotriva mea ca să mă peardă.

راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

Îmi nimicesc cărarea şi lucrează ca să mă prăpădească, ei, cărora nimeni nu le-ar veni în ajutor.

ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

Ca printr'o largă spărtură străbat spre mine, se năpustesc supt pocnetul dărîmăturilor.

ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

Mă apucă groaza. Slava îmi este spulberată ca de vînt, ca un nor a trecut fericirea mea.

اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

Şi acum, mi se topeşte sufletul în mine, şi m'au apucat zilele suferinţei.

شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

Noaptea mă pătrunde şi-mi smulge oasele, durerea care mă roade nu încetează.

خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

De tăria suferinţei haina îşi pierde faţa, mi se lipeşte de trup ca o cămaşă.

خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

Dumnezeu m'a aruncat în noroi, şi am ajuns ca ţărîna şi cenuşa.

پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

Strig către Tine, şi nu-mi răspunzi; stau în picioare, şi nu mă vezi.

تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

Eşti fără milă împotriva mea, lupţi împotriva mea cu tăria mînii Tale.

مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

Mă ridici, îmi dai drumul pe vînt, şi mă nimiceşti cu suflarea furtunii.

می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

Căci ştiu că mă duci la moarte, în locul unde se întîlnesc toţi cei vii.

چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

Dar cel ce se prăbuşeşte nu-şi întinde mînile? Cel în nenorocire nu cere ajutor?

آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

Nu plîngeam eu pe cel amărît? N'avea inima mea milă de cel lipsit?

امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

Mă aşteptam la fericire, şi cînd colo, nenorocirea a venit peste mine; trăgeam nădejde de lumină, şi cînd colo, a venit întunerecul.

دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

Îmi ferb măruntaiele fără încetare, m'au apucat zilele de durere.

ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

Umblu înegrit, dar nu de soare. Mă scol în plină adunare, şi strig ajutor.

همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

Am ajuns frate cu şacalii, tovarăş cu struţii.

پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.

Pielea mi se înegreşte şi cade, iar oasele îmi ard şi se usucă.

آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.

Arfa mea s'a prefăcut în instrument de jale, şi cavalul meu scoate sunete plîngătoare.