Job 19

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

Then Job answered and said,

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?

بارها به من اهانت کرده‌اید و از رفتار خود با من خجالت نمی‌کشید.

These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me.

اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می‌رسد و به شما آسیبی نمی‌رساند.

And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself.

شما خود را بهتر و برتر از من می‌دانید و مصیبتهای مرا نتیجهٔ گناه من می‌پندارید.

If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:

درحالی‌که خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net.

حتّی وقتی از ظلمی که به من شده است، فریاد می‌زنم و کمک می‌طلبم، کسی به داد من نمی‌رسد.

Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.

خدا راه مرا بسته و آن را تاریک کرده است و امید رهایی از این وضع برای من نیست.

He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.

او عزّت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفته.

He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.

از هر طرف مرا خُرد نموده و نهال آرزوهای مرا از ریشه کنده است.

He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree.

آتش غضب خود را بر من افروخته و مرا دشمن خود می‌شمارد.

He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as one of his enemies.

لشکر خود را می‌فرستد تا چادر مرا محاصره کنند.

His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.

او خانواده‌ام را از من جدا کرد و آشنایانم را با من بیگانه ساخت.

He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me.

خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من، فراموشم کرده‌اند

My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.

و مهمان خانه‌ام مرا از یاد برده است. کنیزان خانه‌ام مرا نمی‌شناسند و برای آنها بیگانه شده‌ام.

They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.

خدمتکار خود را با زاری و التماس صدا می‌کنم، امّا او جوابم را نمی‌دهد.

I called my servant, and he gave me no answer; I intreated him with my mouth.

زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

My breath is strange to my wife, though I intreated for the children's sake of mine own body.

حتّی بچّه‌ها با حقارت به من می‌نگرند و مسخره‌ام می‌کنند.

Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me.

دوستان صمیمی‌ام از من نفرت دارند و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من روی‌گردان شده‌اند.

All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.

از من فقط پوست و استخوان باقیمانده است و به سختی از مرگ گریخته‌ام.

My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.

شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.

چرا شما هم مانند خدا مرا عذاب می‌دهید؟ چرا مرا به حال خودم نمی‌گذارید؟

Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?

ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت

Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!

و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند.

That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!

امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد.

For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth:

یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم.

And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:

او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.

وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب دهیم؟» از حال رفتم. شما می‌خواستید با بهانه‌ای مرا متّهم سازید.

But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?

پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.

Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.