Job 13

Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

Eis que os meus olhos viram tudo isto, e os meus ouvidos o ouviram e entenderam.

Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

O que vós sabeis também eu o sei; não vos sou inferior.

Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Mas eu falarei ao Todo-Poderoso, e quero defender-me perante Deus.

Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

Vós, porém, sois forjadores de mentiras, e vós todos, médicos que não valem nada.

Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Oxalá vos calásseis de todo, pois assim passaríeis por sábios.

Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

Ouvi agora a minha defesa, e escutai os argumentos dos meus lábios.

Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

Falareis falsamente por Deus, e por ele proferireis mentiras?

Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

Fareis aceitação da sua pessoa? Contendereis a favor de Deus?

Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

Ser-vos-ia bom, se ele vos esquadrinhasse? Ou zombareis dele, como quem zomba de um homem?

Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

Certamente vos repreenderá, se em oculto vos deixardes levar de respeitos humanos.

Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

Não vos amedrontará a sua majestade? E não cairá sobre vós o seu terror?

Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

As vossas máximas são provérbios de cinza; as vossas defesas são torres de barro.

Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

Calai-vos perante mim, para que eu fale, e venha sobre mim o que vier.

Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

Tomarei a minha carne entre os meus dentes, e porei a minha vida na minha mão.

Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

Ainda que ele me mate, eu nele confiarei; contudo defenderei os meus caminhos diante dele.

Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Também isso será a minha salvação, pois o ímpio não virá perante ele.

Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

Ouvi atentamente as minhas palavras, e chegue aos vossos ouvidos a minha declaração.

Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

Eis que já pus em ordem a minha causa, e sei que serei achado justo:

Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

Quem é o que contenderá comigo? Pois então me calaria e renderia o espírito.

Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

Concede-me somente duas coisas; então não me esconderei do teu rosto:

Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

desvia a tua mão rara longe de mim, e não me amedronte o teu terror.

Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

Então chama tu, e eu responderei; ou eu falarei, e me responde tu.

Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

Quantas iniquidades e pecados tenho eu? Faze-me saber a minha transgressão e o meu pecado.

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

Por que escondes o teu rosto, e me tens por teu inimigo?

Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

Acossarás uma folha arrebatada pelo vento? E perseguirás o restolho seco?

Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

Pois escreves contra mim coisas amargas, e me fazes herdar os erros da minha mocidade;

Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

também pões no tronco os meus pés, e observas todos os meus caminhos, e marcas um termo ao redor dos meus pés,

Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.

apesar de eu ser como uma coisa podre que se consome, e como um vestido, ao qual rói a traça.