Psalms 104

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. E Ihowa, e toku Atua, he nui rawa koe; he honore, he kororia ou kakahu.

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

E roropi nei i te marama ki a koe ano he kakahu, e hora nei i nga rangi ano he kakahu tauarai.

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

E whakanoho nei i nga kurupae o ona ruma ki nga wai: e mea nei i nga kapua hei hariata mona: e haere nei i runga i nga pakau o te hau.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

E mea nei i nga hau hei karere mana, i te mura ahi hei kaimahi mana.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Nana nei i whakatu te whenua ki runga ki ona turanga, kei nekenekehia ake ake.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Nau ano i hipoki ki te rire hei kakahu: tu ana nga wai i runga i nga maunga.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Rere ana ratou i tau riri: tahuti tonu atu i te reo o tau whatitiri;

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Puke ake ana ra nga maunga, heke iho ana ma nga whawharua ki te wahi i whakaritea e koe mo ratou.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Kua whakatakotoria e koe he rohe kei koni mai ratou, kei hoki mai hei taupoki mo te whenua.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Nana i tono nga puna ki roto ki nga awaawa, e rere nei i waenga o nga puke.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Hei wai mo nga kirehe katoa o te parae: na noa te matewai o nga kaihe mohoao.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Kei reira nga nohoanga o nga manu o te rangi, e korihi nei i roto i nga manga.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

He mea whakamakuku nana nga puke i ona ruma: ka makona te whenua i nga hua o au mahi.

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Ko ia hei whakatupu i te tarutaru ma te kararehe, i te otaota hei mea ma te tangata; kia whakaputaina ake ai he taro i te whenua;

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

He waina hei whakahari i te ngakau o te tangata, he hinu e piata ai tona mata, me te taro hei whakakaha i te ngakau o te tangata.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Ki tonu i te wai nga rakau a Ihowa, nga hita o Repanona i whakatokia e ia.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Hanga ake e nga manu he ohanga ki reira: te taaka, ko nga kauri tona whare.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Hei piringa nga puke tiketike mo nga koati mohoao: nga kohatu mo nga rapeti.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

I hanga e ia te marama hei tohu taima: e matau ana te ra ki tona torengitanga.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Ko koe hei whakapouri, a kua po: na ngoki mai ana nga kirehe katoa o te ngahere.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Ko nga kuao raiona ngengere ana ratou, he mea kai, he rapu kai ma ratou i te Atua.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Ko te putanga mai o te ra ka poto atu ratou, takoto ana i o ratou kuhunga.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Ko te tangata ka haere ki ana hanga, ki tana mahi, a ahiahi noa.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Ano te tini o au mahi, e Ihowa! he mohio rawa tau mahi i aua mea katoa; ki tonu te whenua i au taonga.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Kei ko ra ko te moana, tona nui tuauriuri: kei reira nga mea ngokingoki e kore e taea te tatau, nga kirehe hoki, ana nonohi, ana nunui.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Kei reira nga kaipuke e teretere ana: kei reira taua rewiatana i hanga e koe hei takaro ki reira.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

E tatari katoa ana enei ki a koe, kia hoatu e koe te kai ma ratou i te wa e tika ai.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Ko tau e hoatu ai ma ratou, kohikohia ana e ratou: te wherahanga o tou ringa, makona tonu ratou i te pai.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Ko te hunanga o tou mata, pororaru ana ratou: ka kapohia e koe to ratou manawa, ka marere ratou, a ka hoki ano ki to ratou puehu.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Ko tau tononga mai i tou wairua, kua hanga ratou; a whakahoutia ana e koe te mata o te whenua.

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Kia whai kororia a Ihowa ake ake, kia hari a Ihowa ki ana mahi:

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Tana tirohanga iho ki te whenua, ru ana: kua pa ki nga puke, na pongere ana.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Ka waiata ahau ki a Ihowa i ahau e ora ana: ka himene ki toku Atua i ahau ano i te ao nei.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Kia reka toku whakaaronga ki a ia, ka hari ahau ki a Ihowa.

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Kia moti nga tangata hara i runga i te whenua, ko te hunga kino kia poto katoa atu. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. Whakamoemititia a Ihowa.