Job 13

Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

Katso, kaikkia näitä ovat silmäni nähneet, ja korvani kuulleet, ja on ne ymmärtänyt.

Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

Jota te tiedätte, sitä minäkin tiedän, enkä ole halvempi teitä.

Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Minä puhun siis Kaikkivaltiaan tykö, ja mielin kamppailla Jumalan kanssa.

Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

Sillä te olette valheen saarnaajat, ja kaikki kelvottomat lääkärit.

Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Jospa te voisitte juuri ääneti olla, niin te olisitte taitavat.

Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

Kuulkaat siis minun kamppaustani, ja ottakaat vaari asiasta, kuin minä puhun.

Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

Tahdotteko te Jumalan puolesta vastata vääryydellä? ja hänen puolestansa puhua petosta?

Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

Tahdotteko te katsoa hänen mieltänsä? Tahdotteko te riidellä Jumalan puolesta?

Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

Pitääkö se teille menestymän, koska hän teitä etsii? luuletteko te hänen pettävänne, niinkuin joku pettää ihmisen?

Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

Hän kovin nuhtelee teitä, jos te salaisesti mieliä katsotte.

Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

Eikö hänen korkeutensa teitä peljätä? ja hänen pelkonsa lankee teidän päällenne?

Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

Teidän muistonne vedetään tuhan verraksi, ja teidän selkänne pitää oleman niinkuin saviroukkio.

Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

Olkaat ääneti minun edessäni, minä puhun, tapahtukoon minulle mitä hyvänsä.

Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

Miksi minun pitää pureman lihaani hampaillani, ja asettaman sieluni minun käsiini?

Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

Katso, vaikka hän minun tappais, enkö minä vielä sittenkin toivoisi? kuitenkin minä nuhtelen teitäni hänen edessänsä.

Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Hän on kuitenkin minun autuuteni; sillä ei yksikään ulkokullattu tule hänen eteensä.

Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

Kuulkaat juuri visusti minun puhettani, ja minun selitystäni teidän korvainne edessä.

Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

Katso, jo minä olen tuomion sanonut: Minä tiedän, että minä olen hurskas.

Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

Kuka tahtoo käydä oikeudelle minun kanssani? Mutta minun täytyy nyt ääneti olla, ja loppua.

Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

Ainoastaan älä tee minulle kahta, niin en minä kätke itsiäni sinun edestäs.

Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

Anna kätes olla kaukana minusta, ja sinun kauhistukses älköön minua peljättäkö.

Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

Kutsu minua, ja minä vastaan: eli minä puhun, ja vastaa sinä minua.

Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

Kuinka usiat ovat minun vääryyteni ja pahat tekoni? anna minun saada tietää minun syntini ja rikokseni.

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

Miksi sinä peität kasvos, ja pidät minua vihollisena?

Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

Tahdotkos niin kova olla lentävää lehteä vastaan, ja vainota kuivaa oljen kortta?

Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

Sillä sinä kirjoitat minulle murhetta, ja annat minun periä nuoruuteni syntejä.

Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

Sinä olet pannut minun jalkani jalkapuuhun, ja otat kaikista minun poluistani vaarin, ja katsot kaikkia minun askeleitani;

Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.

Joka kuitenkin hukun niinkuin mädännyt raato, ja niinkuin koilta syöty vaate.