Job 9

Ijob respondis kaj diris:

Så tog Job til Orde og svarede:

Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

"Jeg ved forvist, at således er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?

Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

Vilde Gud gå i Rette med ham, kan han ikke svare på et af tusind!

Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?

Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

Han flytter Bjerge så let som intet, vælter dem om i sin Vrede,

Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

ryster Jorden ud af dens Fuger, så dens Grundstøtter bæver;

Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

han taler til solen, så skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,

Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,

Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,

Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!

Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

Går han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;

Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: "Hvad gør du?"

Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

Gud lægger ikke Bånd på sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;

Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!

Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, må bede min Dommer om Nåde!

Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,

Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

han, som river mig bort i Stormen, giver mig - Sår på Sår uden Grund,

Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

ikke lader mig drage Ånde, men lader mig mættes med beskeing.

Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!

Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

Har jeg end Ret, må min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!

Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!

Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

Lige meget; jeg påstår derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!

Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

Når Svøben kommer med Død i et Nu, så spotter han skyldfries Hjertekval;

La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

Jorden gav han i gudløses Hånd, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?

Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og så ikke Lykke,

Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

gled hen som Både af Si, som en Ørn, der slår ned på Bytte.

Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

Dersom jeg siger: "Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad,"

Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

må jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.

Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?

Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,

Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

du dypped mig dog i Pølen, så Klæderne væmmedes ved mig.

Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

Thi du er ikke en Mand som jeg, så jeg kunde svare, så vi kunde gå for Retten sammen;

Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Hånd på os begge!

Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,

Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.

da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!