Psalms 104

Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,

RAB’be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,

hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;

Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,

du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;

Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,

Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!

[] Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.

Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;

Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.

Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.

Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.

For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,

Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.

for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;

Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.

du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.

Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.

Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;

Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.

de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;

Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.

over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.

Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.

Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;

Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.

du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden

Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,

og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.

Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.

HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,

RAB’bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.

hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.

Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.

Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.

Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.

Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;

Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.

du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;

Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.

de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.

Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı’dan yiyecek ister.

De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;

Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.

Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.

İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.

Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!

Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.

Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;

İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.

Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.

Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.

De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;

Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.

du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.

Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.

Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;

Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.

du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.

Ruhun’u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.

HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!

RAB’bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!

Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger

O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.

Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.

Ömrümce RAB’be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım’ı ilahilerle öveceğim.

Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.

Düşüncem O’na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!

Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!

Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB’be övgüler sun, ey gönlüm! RAB’be övgüler sunun!