Job 22

Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:

Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

"Gavner et Menneske Gud? Nej, den kloge gavner sig selv.

[] “İnsan Tanrı’ya yararlı olabilir mi? Bilge kişinin bile O’na yararı dokunabilir mi?

Har den Almægtige godt af din Retfærd, Vinding af, at din Vandel er ret?

Doğruluğun Her Şeye Gücü Yeten’e ne zevk verebilir, Kusursuz yaşamın O’na ne kazanç sağlayabilir?

Revser han dig for din Gudsfrygt? Eller går han i Rette med dig derfor?

Seni azarlaması, dava etmesi O’ndan korktuğun için mi?

Er ikke din Ondskab stor og din Brøde uden Ende?

Kötülüğün büyük, Günahların sonsuz değil mi?

Thi du pantede Brødre uden Grund, trak Klæderne af de nøgne,

Çünkü kardeşlerinden nedensiz rehin alıyor, Onları soyuyordun.

gav ikke den trætte Vand at drikke og nægted den sultne Brød.

Yorguna su içirmedin, Açtan ekmeği esirgedin;

Den mægtige - hans var Landet, den hædrede boede der.

Ülkeye bileğinle sahip oldun, Saygın biri olarak orada yaşadın.

Du lod Enker gå tomhændet bort, knuste de faderløses Arme.

Dul kadınları eli boş çevirdin, Öksüzlerin kolunu kanadını kırdın.

Derfor var der Snaret omkring dig, og Rædsel ængsted dig brat.

Bu yüzden her yanın tuzaklarla çevrili, Ansızın gelen korkuyla yılıyorsun,

Dit Lys blev Mørke, du kan ej se, og Strømme af Vand går over dig!

Her şey kararıyor, göremez oluyorsun, Seller altına alıyor seni.

Er Gud ej i højen Himmel? Se Stjernernes Tinde, hvor højt de står!

“Tanrı göklerin yükseklerinde değil mi? Yıldızlara bak, ne kadar yüksekteler!

Dog siger du: "Hvad ved Gud, holder han Dom bag sorten Sky?

Sen ise, ‘Tanrı ne bilir?’ diyorsun, ‘Zifiri karanlığın içinden yargılayabilir mi?

Skyerne skjuler ham, så han ej ser, på Himlens Runding går han!"

Koyu bulutlar O’na engeldir, göremez, Gökkubbenin üzerinde dolaşır.’

Vil du følge Fortidens Sti, som Urettens Mænd betrådte,

Kötülerin yürüdüğü Eski yolu mu tutacaksın?

de, som i Utide reves bort, hvis Grundvold flød bort som en Strøm,

Onlar ki, vakitleri gelmeden çekilip alındılar, Temellerini sel bastı.

som sagde til Gud: "Gå fra os! Hvad kan den Almægtige gøre os?"

Tanrı’ya, ‘Bizden uzak dur!’ dediler, ‘Her Şeye Gücü Yeten bize ne yapabilir?’

Og han havde dog fyldt deres Huse med godt. Men de gudløses Råd er ham fjernt.

Ama onların evlerini iyilikle dolduran O’ydu. Bunun için kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

De retfærdige så det og glædede sig, den uskyldige spottede dem:

“Doğrular onların yıkımını görüp sevinir, Suçsuzlar şöyle diyerek eğlenir:

For vist, vore Fjender forgik, og Ild fortæred de sidste af dem.

‘Düşmanlarımız yok edildi, Malları yanıp kül oldu.’

Bliv Ven med ham og hold Fred. derved vil der times dig Lykke;

“Tanrı’yla dost ol, barış ki, Bolluğa eresin.

tag dog mod Lærdom af ham og læg dig hans Ord på Sinde!

Ağzından çıkan öğretiyi benimse, Sözlerini yüreğinde tut.

Vender du ydmygt om til den Almægtige, fjerner du Uretten fra dit Telt,

Her Şeye Gücü Yeten’e dönersen, eski haline kavuşursun. Kötülüğü çadırından uzak tutar,

kaster du Guldet på Jorden, Ofirguldet blandt Bækkenes Sten,

Altınını yere, Ofir altınını vadideki çakılların arasına atarsan,

så den Almægtige bliver dit Guld, hans Lov dit Sølv,

Her Şeye Gücü Yeten senin altının, Değerli gümüşün olur.

ja, da skal du fryde dig over den Almægtige og løfte dit Åsyn til Gud.

O zaman Her Şeye Gücü Yeten’den zevk alır, Yüzünü Tanrı’ya kaldırırsın.

Beder du til ham, hører han dig, indfri kan du, hvad du har lovet;

O’na dua edersin, dinler seni, Adaklarını yerine getirirsin.

hvad du sætter dig for, det lykkes, det lysner på dine Veje;

Neye karar verirsen yapılır, Yollarını ışık aydınlatır.

thi stolte, hovmodige ydmyger han, men hjælper den, der slår Øjnene ned;

İnsanlar seni alçaltınca, güvenini yitirme, Çünkü Tanrı alçakgönüllüleri kurtarır.

han frelser uskyldig Mand; det sker ved hans Hænders Renhed!

O suçsuz olmayanı bile kurtarır, Senin ellerinin temizliği sayesinde kurtulur suçlu.”