Job 13

Se, mit Øje har skuet alt dette, mit Øre har hørt og mærket sig det;

“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.

hvad I ved, ved også jeg, jeg falder ikke igennem for jer.

Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.

Men til den Almægtige vil jeg tale, med Gud er jeg sindet at gå i Rette,

Ama ben Her Şeye Gücü Yeten’le konuşmak, Davamı Tanrı’yla tartışmak istiyorum.

mens I smører på med Løgn; usle Læger er I til Hobe.

Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

Om I dog vilde tie stille, så kunde I regnes for vise!

Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.

Hør dog mit Klagemål, mærk mine Læbers Anklage!

Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.

Forsvarer I Gud med Uret, forsvarer I ham med Svig?

Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O’nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

Vil I tage Parti for ham, vil I træde i Skranken for Gud?

O’nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı’nın davasını mı savunacaksınız?

Går det godt, når han ransager eder, kan I narre ham, som man narrer et Menneske?

Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O’nu da mı aldatacaksınız?

Revse jer vil han alvorligt, om I lader som intet og dog er partiske.

Gizlice O’nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.

Vil ikke hans Højhed skræmme jer og hans Rædsel falde på eder?

O’nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?

Eders Tankesprog bliver til Askesprog, som Skjolde af Ler eders Skjolde.

Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

Ti stille, at jeg kan tale, så overgå mig, hvad der vil!

“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.

Jeg vil bære mit Kød i Tænderne og tage mit Liv i min Hånd;

Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.

se, han slår mig ihjel, jeg har intet Håb, dog lægger jeg for ham min Færd.

Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

Det er i sig selv en Sejr for mig, thi en vanhellig vover sig ikke til ham!

Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O’nun karşısına çıkamaz.

Hør nu ret på mit Ord, lad mig tale for eders Ører!

Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

Se, til Rettergang er jeg rede, jeg ved, at Retten er min!

İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.

Hvem kan vel trætte med mig? Da skulde jeg tie og opgive Ånden!

Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

Kun for to Ting skåne du mig, så kryber jeg ikke i Skjul for dig:

“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

Din Hånd må du tage fra mig, din Rædsel skræmme mig ikke!

Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

Så stævn mig, og jeg skal svare, eller jeg vil tale, og du skal svare!

Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

Hvor stor er min Skyld og Synd? Lad mig vide min Brøde og Synd!

Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.

Hvi skjuler du dog dit Åsyn og regner mig for din Fjende?

Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?

Vil du skræmme et henvejret Blad, forfølge et vissent Strå,

Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?

at du skriver mig så bitter en Dom og lader mig arve min Ungdoms Skyld,

Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

lægger mine Fødder i Blokken, vogter på alle mine Veje. indkredser mine Fødders Trin!

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.

Og så er han dog som smuldrende Trøske, som Klæder, der ædes op af Møl,

“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.