Proverbs 7

Min Søn, vogt dig mine Ord,mine bud må du gemme hos dig;
Pitit mwen, chonje sa m'ap moutre ou la a. Pa janm bliye sa m'ap di ou pou fè a.
vogt mine bud, så skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
Si ou fè sa m'ap di ou pou fè a, w'a viv. Konsidere sa m' moutre ou la tankou de grenn je nan tèt ou.
bind dem om dine Fingre, skriv dem på dit Hjertes Tavle,
Mete li nan tout dwèt ou tankou bag, kenbe li nan kè ou pou ou pa janm bliye l'.
sig til Visdommen: "Du er min Søster!" og kald Forstanden Veninde,
Konsidere konesans tankou sè ou. Konsidere bon konprann tankou pi bon zanmi ou.
at den må vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
Y'ap fè ou rete lwen madanm lòt moun. Yo p'ap kite ou pran nan pawòl dous madan marye ki nan dezòd.
Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
Yon jou, antan mwen nan fennèt lakay mwen, mwen t'ap gade nan fant jalouzi a.
og blandt de tankeløse så jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
Mwen wè anpil jenn gason san esperyans nan lavi. Te gen yonn ladan yo menm ki te fin fou.
han gik på Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem på Vej til hendes Hus
Li t'ap mache nan lari a, li rive bò kay yon fanm. Konsa, konsa, li pran chemen ki mennen kay fanm lan.
i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
Le sa a solèy te kouche, te fin fè nwa.
Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
Madanm lan menm vin kontre li. Li te abiye tankou yon jennès, ak tout plan l' dèyè tèt li.
løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
Fanm lan te gen je chèch, li pa t' wont anyen. Li pa t' kapab rete chita lakay li.
snart på Gader, snart på Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun; -
Li toupatou nan lari, sou laplas, nan tout kalfou. L'ap veye, je l' toupatou.
hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
Li pase bra l' nan kou ti jennonm lan. Li bo li, li klere je l' nan je l', li di l':
"Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
Mwen te gen pou m' ofri yon bèt pou yo touye pou di Bondye mèsi. Se jòdi a mwen kit ak angajman mwen an.
gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
Se poutèt sa, mwen vin kontre ou. Mwen t'ap chache ou, mwen jwenn ou.
Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred
Mwen ranje kabann mwen ak bon jan dra. Mwen mete bèl dra koulè ki soti peyi Lejip sou kabann mwen.
jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
Mwen fè kabann mwen santi bon. Mwen vide odè flè jasmen, womaren ak kannèl sou li.
kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
Vini non! Ann al damou jouk li jou. Annou pran plezi nou. Ann fè doudous jouk nou sou.
Thi Manden er ikke hjemme, - på Langfærd er han draget;
Mari m' pa la, li pati, li al fè yon vwayaj byen lwen.
Pengepungen tog han med, ved Fuldmåne kommer han hjem!"
Li pati ak anpil lajan nan pòch li. Li p'ap tounen anvan kenz jou.
Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
Se konsa, fanm lan fin pran tèt ti jennonm lan. Ak bèl pawòl dous li yo, li fè l' asepte.
tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
Jennonm lan pran swiv li, tankou bèf y'ap mennen labatwa, tankou kabrit yo pran nan pèlen
til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
k'ap tann yo vin koupe tèt li, tankou zwazo k'ap mache sou pèlen san li pa konnen lavi l' an danje.
Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
Koulye a, pitit mwen yo, koute byen. Louvri zòrèy nou, tande sa m'ap di nou.
Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild på hendes Stier;
Pa kite kè nou bat pou fanm konsa. Pa kite li fè nou pèdi chemen nou.
thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
Li lakòz anpil gason tonbe mouri. Li lakòz anpil vanyan gason pèdi lavi yo.
Hendes Hus er Dødsrigets Veje, som fører til Dødens Kamre.
Depi ou mete pye lakay li, ou sou chemen lanmò. W'ap desann yon pant k'ap mennen ou tou dwat nan simityè.