Psalms 103

(Af David.) Min Sjæl, lov Herren, og alt i mig love hans hellige navn!

ای جان من خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را سپاس بخوان.

Min Sjæl, lov HERREN, og glem ikke alle hans Velgerninger!

ای جان من، خداوند را ستایش کن! و احسانهای او را فراموش نکن.

Han, som tilgiver alle dine Misgerninger og læger alle dine Sygdomme,

او تمام گناهان مرا می‌بخشد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌دهد.

han, som udløser dit Liv fra Graven og kroner dig med Miskundhed og Barmhjertighed,

مرا از دست مرگ می‌رهاند و با مهر و محبّت پایدار خود، مرا برکت می‌دهد.

han, som mætter din Sjæl med godt, så du bliver ung igen som Ørnen!

مرا از نعمات خود بهره‌مند می‌کند، تا مانند عقاب، جوان و قوی بمانم.

HERREN øver Retfærdighed og Ret mod alle fortrykte.

خداوند، عدالت را برای مظلومان بجا می‌آورد و از حق ایشان دفاع می‌کند.

Han lod Moses se sine Veje, Israels Børn sine Gerninger;

او ارادهٔ خود را به موسی آشکار ساخت و قوم اسرائیل، معجزات او را دیدند.

barmhjertig og nådig er HERREN, langmodig og rig på Miskundhed;

خداوند، رحیم و مهربان است. دیرغضب و بسیار رئوف.

han går ikke bestandig i Rette, gemmer ej evigt på Vrede;

کینه به دل نمی‌گیرد و خشم او دیر نمی‌پاید.

han handled ej med os efter vore Synder, gengældte os ikke efter vor Brøde.

ما را بر حسب گناهانمان مجازات نمی‌کند و طبق خطاهایمان ما را تنبیه نمی‌نماید.

Men så højt som Himlen er over Jorden, er hans Miskundhed stor over dem, der frygter ham.

زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان‌‌قدر محبّت پایدار خداوند بر آنانی که او را گرامی می‌دارند، عظیم است.

Så langt som Østen er fra Vesten, har han fjernet vore Synder fra os.

به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است، به همان‌‌قدر گناهان ما را از ما دور می‌سازد.

Som en Fader forbarmer sig over sine Børn, forbarmer HERREN sig over dem, der frygter ham.

همان‌‌قدر که پدر با فرزندان خود مهربان است، همان‌طور نیز خداوند با کسانی‌که او را گرامی می‌دارند، مهربان است.

Thi han kender vor Skabning, han kommer i Hu, vi er Støv;

زیرا می‌‌داند که ما چگونه سرشته شده‌ایم و به یاد می‌آورد که ما از خاک هستیم!

som Græs er Menneskets dage, han blomstrer som Markens Blomster;

عمر آدمی همچون علف صحراست. مانند گل وحشی می‌شکفد.

når et Vejr farer over ham, er han ej mere, hans Sted får ham aldrig at se igen.

وقتی باد بر آن بوزد، از بین می‌رود و اثری از آن برجای نمی‌ماند.

Men HERRENs Miskundhed varer fra Evighed og til Evighed over dem, der frygter ham, og hans Retfærd til Børnenes Børn

امّا برای آنانی که خداوند را گرامی می‌دارند و پیمان خود را با او حفظ می‌کنند و اوامر او را بجا می‌آورند، محبّت او همیشه پایدار است و لطف او بر تمام نسلهای ایشان.

for dem, der holder hans Pagt og kommer hans Bud i Hu, så de gør derefter.

امّا برای آنانی که خداوند را گرامی می‌دارند و پیمان خود را با او حفظ می‌کنند و اوامر او را بجا می‌آورند، محبّت او همیشه پایدار است و لطف او بر تمام نسلهای ایشان.

HERREN har rejst sin Trone i Himlen, alt er hans Kongedømme underlagt.

خداوند تخت خود را در آسمانها برقرار کرده و از آنجا بر همهٔ عالم حکمرانی می‌کند.

Lov HERREN, I hans Engle, I vældige i Kraft, som gør, hvad han byder, så snart I hører hans Røst.

ای فرشتگان نیرومند که فرمانبردار او هستید و اوامر او را بجا می‌آورید، او را ستایش کنید!

Lov HERREN, alle hans Hærskarer, hans Tjenere, som fuldbyrder hans Vilje.

ای لشکریان آسمانی، ای خدمتگزارانی که ارادهٔ خداوند را انجام می‌دهید، او را ستایش کنید!

Lov HERREN, alt, hvad han skabte, på hvert eneste Sted i hans Rige! Min Sjæl, lov HERREN!

ای همهٔ مخلوقات خداوند، او را در سراسر قلمرو او بستایید. ای جان من خداوند را ستایش کن!