Proverbs 17

Bedre en tør Bid Brød med fred end Huset fuldt af Sul med Trætte.

خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذاهای رنگین در خانه‌ای که در آن جنگ و دعوا باشد.

Klog Træl bliver Herre over dårlig Søn og får lod og del mellem brødre.

غلام دانا بر پسر شرور آقای خود تسلّط خواهد یافت و در ارثی که به او می‌رسد، شریک خواهد شد.

Digel til Sølv og Ovn til Guld, men den, der prøver Hjerter, er HERREN.

طلا و نقره را آتش آزمایش می‌کند و دل انسان را خدا.

Den onde hører på onde Læber, Løgneren lytter til giftige Tunger.

آدم شریر به سخن شریرانه گوش می‌کند و آدم دروغگو به حرف دروغ.

Hvo Fattigmand spotter, håner hans Skaber, den skadefro slipper ikke for Straf.

مسخره کردن مردم فقیر به معنی مسخره کردن خدایی است که آنها را آفریده است. کسانی‌که از غم و بدبختی دیگران خوشحال می‌شوند، بی‌سزا نخواهند ماند.

De gamles Krone er Børnebørn, Sønners Stolthed er Fædre.

تاج افتخار اشخاص پیر، نوه‌‌های ایشان می‌باشند و تاج افتخار فرزندان، والدین ایشان.

Ypperlig Tale er ej for en Dåre, end mindre da Løgnfor den, som er ædel.

شخص محترم هرگز دروغ نمی‌گوید و نادان حرف باارزشی برای گفتن ندارد.

Som en Troldsten er Gave i Giverens Øjne; hvorhen den end vender sig, gør den sin Virkning.

بعضی مردم به این فکر هستند که رشوه معجزه می‌کند و آنها را در هر کاری موفّق می‌سازد.

Den, der dølger en Synd, søger Venskab, men den, der ripper op i en Sag, skiller Venner.

کسی‌که عیب‌های دیگران را می‌پوشاند، محبّت ایجاد می‌کند؛ امّا شخصی که افشاگری می‌کند، باعث جدایی دوستان می‌گردد.

Bedre virker Skænd på forstandig end hundrede Slag på en Tåbe.

تأثیر یک سرزنش به شخص دانا بیشتر است از اثر صد ضربه شلاّق به آدم احمق.

Den onde har kun Genstridigbed for, men et skånselsløst Bud er udsendt imod ham.

مردم بدکار فقط در فکر سرکشی هستند، بنابراین به سختی مجازات خواهند شد.

Man kan møde en Bjørn, hvis Unger er taget, men ikke en Tåbe udi hans Dårskab.

روبه‌رو شدن با ماده خرسی که توله‌هایش را از او گرفته‌اند بهتر است از روبه‌رو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است.

Den, der gengælder godt med ondt, fra hans Hus skal Vanheld ej vige.

اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه‌ات دور نخواهد شد.

At yppe Strid er at åbne for Vand, hold derfor inde, før Strid bryder løs.

شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سدّ آب است. به جر و بحث خاتمه بده پیش از آن که به دعوا بیانجامد.

At frikende skyldig og dømme uskyldig, begge Dele er HERREN en Gru.

خداوند از کسانی‌که بی‌گناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می‌کنند، متنفّر است.

Hvad hjælper Penge i Tåbens Hånd til at købe ham Visdom, når Viddet mangler?

صرف پول برای آموزش شخص احمق بی‌فایده است، زیرا او طالب حکمت نیست.

Ven viser Kærlighed når som helst, Broder fødes til Hjælp i Nød.

دوست واقعی در هر موقعیّتی محبّت می‌کند و خویشاوند برای کمک در هنگام سختی، متولّد شده است.

Mand uden Vid giver Håndslag og går i Borgen for Næsten.

تنها شخص نادان است که ضامن شخص دیگری می‌شود.

Ven af Kiv er Ven af Synd; at højne sin Dør er at attrå Fald.

شخص ستیزه‌جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی به بار می‌آورد.

Ej finder man Lykke, når Hjertet er vrangt, man falder i Våde, når Tungen er falsk.

شخص بداندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار به بلا گرفتار خواهد شد.

Den, der avler en Tåbe, får Sorg, Dårens Fader er ikke glad.

فرزند احمق مایهٔ غم و غصّهٔ والدین خود می‌باشد.

Glad Hjerte er godt for Legemet, nedslået Sind suger Marv af Benene.

شادمانی مانند دارو شفابخش است، امّا روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند.

Den gudløse tager Gave i Løn for at bøje Rettens Gænge.

آدم بدکار، پنهانی رشوه می‌گیرد و مانع اجرای عدالت می‌شود.

Visdom står den forstandige for Øje, Tåbens Blik er ved Jordens Ende.

هدف مردم عاقل تحصیل حکمت است، امّا شخص نادان در زندگی هیچ هدفی ندارد.

Tåbelig Søn er sin Faders Sorg, Kvide for hende, som fødte ham.

فرزند احمق مایهٔ غم و اندوه پدر و تلخکامی مادر است.

At straffe den, der har Ret, er ilde, værre endnu at slå de ædle.

مجازات کردن اشخاص بی‌گناه و تنبیه مردم نجیب به‌خاطر صداقت ایشان کار درستی نیست.

Den, som har Kundskab tøjler sin Tale, Mand med Forstand er koldblodig.

شخص دانا کم حرف می‌زند و آدم عاقل آرام و صبور است.

Selv Dåren, der tier, gælder for viis, forstandig er den, der lukker sine Læber.

اگر شخص احمق خاموش باشد و حرف نزند، او را دانا می‌شمارند.