Job 30

"A sada, gle, podruguju se mnome ljudi po ljetima mlađi od mene kojih oce ne bih bio metnuo ni s ovčarskim psima stada svojega.

Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

Ta što će mi jakost ruku njihovih kad im muževna ponestane snaga ispijena glađu i oskudicom.

Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

Glodali su u pustinji korijenje i čestar opustjelih ruševina.

Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

Lobodu su i s grmlja lišće brali, kao kruh jeli korijenje žukino.

Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

Od društva ljudskog oni su prognani, za njima viču k'o za lopovima.

Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

Živjeli su po strašnim jarugama, po spiljama i u raspuklinama.

Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

Urlik im se iz šikarja dizao; po trnjacima ležahu stisnuti.

Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

Sinovi bezvrijednih, soj bezimenih, bičevima su iz zemlje prognani.

Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

Rugalicom sam postao takvima i njima sada služim kao priča!

At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

Gnušaju me se i bježe od mene, ne ustežu se pljunut' mi u lice.

Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

I jer On luk mi slomi i satrije me, iz usta svojih izbaciše uzdu.

Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

S desne moje strane rulja ustaje, noge moje u bijeg oni tjeraju, put propasti prema meni nasiplju.

Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

Stazu mi ruše da bi me satrli, napadaju i ne brani im nitko,

Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

prolomom oni širokim naviru i kotrljaju se poput oluje.

Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

Strahote sve se okreću na mene, mojeg ugleda kao vjetra nesta, poput oblaka iščeznu spasenje.

Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

Duša se moja rasipa u meni, dani nevolje na me se srušili.

At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

Noću probada bolest kosti moje, ne počivaju boli što me glođu.

Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

Muka mi je i halju nagrdila i stegla me k'o ovratnik odjeće.

Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

U blato me je oborila dolje, gle, postao sam k'o prah i pepeo.

Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

K Tebi vičem, al' Ti ne odgovaraš; pred Tobom stojim, al' Ti i ne mariš.

Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

Prema meni postao si okrutan; rukom preteškom na me se obaraš.

Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

U vihor me dižeš, nosiš me njime, u vrtlogu me olujnom kovitlaš.

Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

Da, znadem da si me smrti predao, saborištu zajedničkom svih živih.

Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

Al' ne pruža li ruku utopljenik, ne viče li kad padne u nevolju?

Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

Ne zaplakah li nad nevoljnicima, ne sažalje mi duša siromaha?

Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

Sreći se nadah, a dođe nesreća; svjetlost čekah, a gle, zavi me tama.

Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

Utroba vri u meni bez prestanka, svaki dan nove patnje mi donosi.

Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

Smrknut idem, al' nitko me ne tješi; ustajem u zboru - da bih kriknuo.

Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

Sa šakalima sam se zbratimio i nojevima postao sam drugom.

Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

Na meni sva je koža pocrnjela, i kosti mi je sažgala ognjica.

Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

Tužaljka mi je ugodila harfu, svirala mi glas narikača ima.

Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.