Job 5

فریاد برآور، ببین که آیا کسی به داد تو می‌رسد؟ دست به دامان کدام‌یک از مقدّسین خواهی شد؟

غصّه، نادانان را می‌کشد و حسادت، شخص ساده لوحان را.

آنها برای مدّتی موفّق هستند، امّا بلای ناگهانی بر خانهٔ‌شان نازل می‌شود.

فرزندانشان بی‌پناه می‌گردند؛ در امنیّت نیستند و کسی از آنها حمایت نمی‌کند.

مردمانِ گرسنه محصولات آنها را حتّی اگر در میان خارها باشد، خواهند خورد و اشخاص حریص، دارایی آنها را غارت خواهند نمود.

شرارت در خاک رشد نمی‌کند و مشکلات هیچ‌گاه از زمین نمی‌رویند،

بلکه همان‌طور که شعله از آتش بلند می‌شود، بدبختی هم از خود انسان سرچشمه می‌گیرد.

ولی اگر من به جای تو بودم، برای حل مشکل خود به سوی خدا باز می‌گشتم،

زیرا او کارهای عجیب و معجزات حیرت‌انگیز و بی‌‌شمار انجام می‌دهد.

باران را می‌فرستد و کشتزارها را آبیاری می‌کند.

فروتنان را سرفراز، و ماتمیان را شادمان می‌سازد.

نقشهٔ حیله‌گران را باطل می‌کند و آنها را در کارهایشان ناکام می‌سازد.

خودشان در دامی که برای دیگران گذاشته‌اند، گرفتار می‌شوند؛ و توطئهٔ آنها نقش برآب می‌گردد.

روزِ روشنِ آنها به شبِ تاریک مبدّل می‌شود و کورمال‌کورمال راه می‌روند.

امّا خدا نیازمندان و فقیران را از ظلمِ ظالم و از چنگِ زورمندان نجات می‌دهد.

به مسکینان امید می‌بخشد و دهان شریران را خواهد بست.

خوشا به حال کسی‌که خدا او را تنبیه می‌کند، پس تو نباید از تنبیه قادر مطلق آزرده شوی،

زیرا اگر خدا کسی را مجروح می‌کند، خودش هم جراحت او را می‌بندد، بیمار می‌سازد و شفا می‌دهد.

او بارها تو را از بلاهای گوناگون نجات خواهد داد.

در وقت قحطی تو را از مرگ رهایی می‌بخشد و هنگام جنگ از دَم شمشیر.

از زخمِ زبان در امان خواهی بود و از هلاکت، تو را خواهد رهانید.

به جنگ و قحطی خواهی خندید و از حیوانات وحشی نخواهی ترسید.

زمینی را که شخم می‌زنی بدون سنگ خواهد بود و با حیوانات وحشی در صلح و صفا زندگی خواهی کرد.

خانه‌ات محفوظ بوده و اموال تو دزدیده نخواهد شد.

فرزندانت همچون علف صحرا، زیاد خواهند شد.

مانند خوشهٔ رسیدهٔ گندم، که در موسمش درو می‌شود، در پیری و سالخوردگی از جهان خواهی رفت.

ما همه را تحقیق کردیم و تمام اینها حقیقت دارند. پس تو باید بپذیری.