Job 19

respondens autem Iob dixit

Eyüp şöyle yanıtladı:

usquequo adfligitis animam meam et adteritis me sermonibus

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

en decies confunditis me et non erubescitis opprimentes me

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

nempe et si ignoravi mecum erit ignorantia mea

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

at vos contra me erigimini et arguitis me obprobriis meis

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

saltim nunc intellegite quia Deus non aequo iudicio adflixerit me et flagellis suis me cinxerit

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

ecce clamabo vim patiens et nemo audiet vociferabor et non est qui iudicet

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

semitam meam circumsepsit et transire non possum et in calle meo tenebras posuit

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

spoliavit me gloria mea et abstulit coronam de capite meo

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

destruxit me undique et pereo et quasi evulsae arbori abstulit spem meam

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

iratus est contra me furor eius et sic me habuit quasi hostem suum

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

simul venerunt latrones eius et fecerunt sibi viam per me et obsederunt in gyro tabernaculum meum

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

fratres meos longe fecit a me et noti mei quasi alieni recesserunt a me

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

dereliquerunt me propinqui mei et qui me noverant obliti sunt mei

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me et quasi peregrinus fui in oculis eorum

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

servum meum vocavi et non respondit ore proprio deprecabar illum

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

halitum meum exhorruit uxor mea et orabam filios uteri mei

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

stulti quoque despiciebant me et cum ab eis recessissem detrahebant mihi

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

abominati sunt me quondam consiliarii mei et quem maxime diligebam aversatus est me

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

pelli meae consumptis carnibus adhesit os meum et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

miseremini mei miseremini mei saltim vos amici mei quia manus Domini tetigit me

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

quare persequimini me sicut Deus et carnibus meis saturamini

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei quis mihi det ut exarentur in libro

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

stilo ferreo et plumbi lammina vel certe sculpantur in silice

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

scio enim quod redemptor meus vivat et in novissimo de terra surrecturus sim

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

et rursum circumdabor pelle mea et in carne mea videbo Deum

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

quem visurus sum ego ipse et oculi mei conspecturi sunt et non alius reposita est haec spes mea in sinu meo

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

quare ergo nunc dicitis persequamur eum et radicem verbi inveniamus contra eum

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

fugite ergo a facie gladii quoniam ultor iniquitatum gladius est et scitote esse iudicium

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”