Psalms 102

mane perdam omnes impios terrae ut interficiam de civitate Domini universos qui operantur iniquitatem

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

oratio pauperis quando sollicitus fuerit et coram Domino fuderit eloquium suum Domine audi orationem meam et clamor meus ad te veniat

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

ne abscondas faciem tuam a me in die tribulationis meae inclina ad me aurem tuam in quacumque die invocavero velociter exaudi me

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

quoniam consumpti sunt sicut fumus dies mei et ossa mea quasi frixa contabuerunt

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

percussum est quasi faenum et arefactum est cor meum quia oblitus sum comedere panem meum

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

a voce gemitus mei adhesit os meum carni meae

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

adsimilatus sum pelicano deserti factus sum quasi bubo solitudinum

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

vigilavi et fui sicut avis solitaria super tectum

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

tota die exprobrabant mihi inimici mei exultantes per me iurabant

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

quia cinerem sicut panem comedi et potum meum cum fletu miscui

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

a facie indignationis et irae tuae quia elevasti me et adlisisti me

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

dies mei quasi umbra inclinati sunt et ego quasi faenum arui

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

tu autem Domine in aeternum permanes memoriale tuum in generatione et generatione

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

tu suscitans misereberis Sion quia tempus est ut miserearis eius quoniam venit tempus quoniam venit pactum

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

quoniam placitos fecerunt servi tui lapides eius et pulverem eius miserabilem

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

et timebunt gentes nomen Domini et universi reges terrae gloriam tuam

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

quia aedificavit Dominus Sion apparuit in gloria sua

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

respexit ad orationem vacui et non dispexit orationem eorum

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

scribatur hoc in generatione novissima et populus qui creabitur laudabit Dominum

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

quoniam prospexit de excelso sanctuario suo Dominus de caelo terram contemplatus est

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

ut audiret gemitum vincti ut solveret filios mortis

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

ut narretur in Sion nomen Domini et laudatio eius in Hierusalem

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

cum congregati fuerint populi simul et regna ut serviant Domino

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

adflixit in via fortitudinem meam adbreviavit dies meos

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

dicam Deus meus ne rapias me in dimidio dierum meorum in generatione generationum anni tui

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

a principio terram fundasti et opus manuum tuarum caeli

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

ipsi peribunt tu autem stabis et omnes quasi vestimentum adterentur et quasi pallium mutabis illos et mutabuntur

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

tu autem ipse es et anni tui non deficient

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.