Proverbs 1

Приповісті Соломона, сина Давидового, царя Ізраїлевого,
Παροιμιαι Σολομωντος, υιου του Δαβιδ, βασιλεως του Ισραηλ,
щоб пізнати премудрість і карність, щоб зрозуміти розсудні слова,
δια να γνωριση τις σοφιαν και παιδειαν, δια να νοηση λογους φρονησεως,
щоб прийняти напоумлення мудрости, праведности, і права й простоти,
δια να λαβη διδασκαλιαν συνεσεως, δικαιοσυνης και κρισεως και ευθυτητος,
щоб мудрости дати простодушним, юнакові пізнання й розважність.
δια να δωση νοησιν εις τους απλους, και εις τον νεον μαθησιν και διαγνωσιν.
Хай послухає мудрий і примножить науку, а розумний здобуде хай мудрих думок,
Ο σοφος ακουων θελει γεινει σοφωτερος, και ο νοημων θελει αποκτησει επιστημην κυβερνησεως
щоб пізнати ту приповість та загадкове говорення, слова мудреців та їхні загадки.
ωστε να εννοη παροιμιαν και σκοτεινον λογον, ρησεις σοφων και αινιγματα αυτων.
Страх Господній початок премудрости, нерозумні погорджують мудрістю та напучуванням.
Αρχη σοφιας φοβος Κυριου οι αφρονες καταφρονουσι την σοφιαν και την διδασκαλιαν.
Послухай, мій сину, напучення батька свого, і не відкидай науки матері своєї,
Ακουε, υιε μου, την διδασκαλιαν του πατρος σου, και μη απορριψης τον νομον της μητρος σου.
вони бо хороший вінок для твоєї голови, і прикраса на шию твою.
Διοτι ταυτα θελουσιν εισθαι στεφανος χαριτων εις την κορυφην σου και περιδεραιον περι τον τραχηλον σου.
Мій сину, як грішники будуть тебе намовляти, то з ними не згоджуйся ти!
Υιε μου, εαν θελησωσιν οι αμαρτωλοι να σε δελεασωσι, μη θελησης
Якщо скажуть вони: Ходи з нами, чатуймо на кров, безпричинно засядьмо на неповинного,
εαν ειπωσιν, Ελθε μεθ ημων, ας ενεδρευσωμεν δι αιμα, ας επιβουλευθωμεν αναιτιως τον αθωον,
живих поковтаймо ми їх, як шеол, та здорових, як тих, які сходять до гробу!
Ας καταπιωμεν αυτους ζωντας, ως ο αδης, και ολοκληρους ως τους καταβαινοντας εις τον λακκον
Ми знайдемо всіляке багатство цінне, переповнимо здобиччю наші хати.
θελομεν ευρει παν πολυτιμον αγαθον, θελομεν γεμισει τους οικους ημων απο λαφυρων
Жеребок свій ти кинеш із нами, буде саква одна для всіх нас,
θες τον κληρον σου μεταξυ ημων, εν βαλαντιον ας ηναι εις παντας ημας
сину мій, не ходи ти дорогою з ними, спини ногу свою від їхньої стежки,
υιε μου, μη περιπατησης εν οδω μετ αυτων απεχε τον ποδα σου απο των τριβων αυτων
бо біжать їхні ноги на зло, і поспішають, щоб кров проливати!
διοτι οι ποδες αυτων τρεχουσιν εις το κακον, και σπευδουσιν εις το να χυσωσιν αιμα.
Бож надармо поставлена сітка на очах усього крилатого:
Διοτι ματαιως εξαπλονεται δικτυον εμπροσθεν των οφθαλμων παντος πτερωτου.
то вони на кров власну чатують, засідають на душу свою!
Διοτι ουτοι ενεδρευουσι κατα του ιδιου αυτων αιματος, επιβουλευονται τας εαυτων ψυχας
Такі то дороги усіх, хто заздрий чужого добра: воно бере душу свого власника!
Τοιαυται ειναι αι οδοι παντος πλεονεκτου η πλεονεξια αφαιρει την ζωην των κυριευομενων υπ αυτης.
Кличе мудрість на вулиці, на площах свій голос дає,
Η σοφια φωναζει εξω, εκπεμπει την φωνην αυτης εν ταις πλατειαις
на шумливих місцях проповідує, у місті при входах до брам вона каже слова свої:
Κραζει επι κεφαλης των αγορων, εν ταις εισοδοις των πυλων απαγγελλει τους λογους αυτης δια της πολεως, λεγουσα,
Доки ви, нерозумні, глупоту любитимете? Аж доки насмішники будуть кохатись собі в глузуванні, а безглузді ненавидіти будуть знання?
Εως ποτε, μωροι, θελετε αγαπα την μωριαν, και οι χλευασται θελουσιν ηδυνεσθαι εις τους χλευασμους αυτων, και οι αφρονες θελουσι μισει την γνωσιν;
Зверніться но ви до картання мого, ось я виллю вам духа свого, сповіщу вам слова свої!
Επιστρεψατε προς τους ελεγχους μου ιδου, εγω θελω εκχεει το πνευμα μου εφ υμας, θελω σας καμει να νοησητε τους λογους μου.
Бо кликала я, та відмовились ви, простягла була руку свою, та ніхто не прислухувався!
Επειδη εγω εκραζον, και σεις δεν υπηκουετε εξετεινον την χειρα μου, και ουδεις προσειχεν
І всю раду мою ви відкинули, картання ж мого не схотіли!
Αλλα κατεφρονειτε πασας τας συμβουλας μου και τους ελεγχους μου δεν εδεχεσθε
Тож у вашім нещасті сміятися буду і я, насміхатися буду, як прийде ваш страх.
δια τουτο και εγω θελω επιγελασει εις τον ολεθρον σας θελω καταχαρη, οταν επελθη ο φοβος σας.
Коли прийде ваш страх, немов вихор, і привалиться ваше нещастя, мов буря, як прийде недоля та утиск на вас,
Οταν ο φοβος σας επελθη ως ερημωσις και η καταστροφη σας εφορμηση ως ανεμοστροβιλος, οταν η θλιψις και η στενοχωρια ελθωσιν εφ υμας
тоді кликати будуть мене, але не відповім, будуть шукати мене, та не знайдуть мене,
τοτε θελουσι με επικαλεσθη, αλλα δεν θελω αποκριθη επιμονως θελουσι με εκζητησει, αλλα δεν θελουσι με ευρει.
за те, що науку зненавиділи, і не вибрали страху Господнього,
Διοτι εμισησαν την γνωσιν και τον φοβον του Κυριου δεν εξελεξαν
не хотіли поради моєї, погорджували всіма моїми докорами!
δεν ηθελησαν τας συμβουλας μου κατεφρονησαν παντας τους ελεγχους μου
І тому хай їдять вони з плоду дороги своєї, а з порад своїх хай насищаються,
δια τουτο θελουσι φαγει απο των καρπων της οδου αυτων και θελουσι χορτασθη απο των κακοβουλιων αυτων.
бо відступство безумних заб'є їх, і безпечність безтямних їх вигубить!
Διοτι η αποστασια των μωρων θελει θανατωσει αυτους, και η αμεριμνησια των αφρονων θελει αφανισει αυτους.
А хто мене слухає, той буде жити безпечно, і буде спокійний від страху перед злом!
Οστις ομως ακουει εμου, θελει κατοικησει εν ασφαλεια και θελει ησυχαζει, μη φοβουμενος κακον.