Psalms 102

Молитва вбогого, коли він слабне та перед Господнім лицем виливає мову свою.
خداوندا، دعایم را بشنو و به فریاد من برس.
Господи, вислухай молитву мою, і благання моє нехай дійде до Тебе!
در روزهای سختی از من روی متاب. به من گوش بده و چون تو را بخوانم، دعایم را هرچه زودتر مستجاب فرما.
Не ховай від мене обличчя Свого, в день недолі моєї схили Своє ухо до мене, в день благання озвися небавом до мене!
زیرا روزهای عمرم مانند دود برباد می‌رود و استخوانهایم مانند آتش می‌‌سوزد.
Бо минають, як дим, мої дні, а кості мої немов висохли в огнищі...
دل من شکسته و مثل کاه خشک و پژمرده شده است. اشتها و میل به غذا ندارم.
Як трава та побите та висохло серце моє, так що я забував їсти хліб свій...
از بس ناله کرده‌ام، در بدنم فقط پوست و استخوان باقی مانده است.
Від зойку стогнання мого прилипли до тіла мого мої кості...
مثل مرغ وحشی در صحرا و مانند جغد در خرابه‌ها به سر می‌برم.
Уподобився я пеликанові пустині, я став, як той пугач руїн!
خوابم نمی‌برد، مانند پرنده‌ای بر پشت‌بام، تنها مانده‌ام.
Я безсонний, і став, немов пташка самотня на дасі...
دشمنانم هر روز مرا سرزنش می‌کنند و مسخره‌كنندگانم مرا لعنت می‌نمایند.
Увесь день ображають мене вороги мої, ті, хто з мене кепкує, заприсяглись проти мене!
به‌خاطر خشم و غضب تو، به جای نان، خاکستر می‌خورم و اشکهایم با آبی که می‌نوشم، آمیخته‌اند، زیرا تو مرا بلند كرده و بر زمین زدی.
і попіл я їм, немов хліб, а напої свої із плачем перемішую,
به‌خاطر خشم و غضب تو، به جای نان، خاکستر می‌خورم و اشکهایم با آبی که می‌نوشم، آمیخته‌اند، زیرا تو مرا بلند كرده و بر زمین زدی.
через гнів Твій та лютість Твою, бо підняв був мене Ти та й кинув мене...
عمرم مانند سایه‌های غروب به سرعت رو به زوال است و همچون گیاه پژمرده می‌شوم.
Мої дні як похилена тінь, а я сохну, немов та трава!
امّا تاج و تخت تو ای خداوند، ازلی و ابدی است و تمام نسلهای بشر نام تو را به یاد خواهند آورد.
А Ти, Господи, будеш повік пробувати, а пам'ять Твоя з роду в рід.
می‌دانم که تو خواهی آمد و بر صهیون رحم خواهی كرد و اكنون وقت آن است تا وعده‌ای را که داده بودی، عملی کنی، و رحمت خود را نشان بدهی.
Ти встанеш та змилуєшся над Сіоном, бо час учинити йому милосердя, бо прийшов речінець,
بندگان تو آن را دوست می‌دارند، گرچه ویرانه گشته؛ نسبت به آن رحمت می‌دارند، گرچه خرابه گشته.
бо раби Твої покохали й каміння його, і порох його полюбили!
ملل جهان از نام خداوند، و پادشاهان روی زمین، از عظمت و جلال او خواهند ترسید.
і будуть боятись народи Господнього Ймення, а всі земні царі слави Твоєї.
هنگامی‌که خداوند صهیون را دوباره آباد ‌کند، جلال و شکوه او آشكار خواهد شد.
Бо Господь побудує Сіона, появиться в славі Своїй.
به زاریِ بیچارگان گوش خواهد داد و دعای ایشان را اجابت خواهد كرد.
До молитви забутих звернеться Він, і молитви їхньої не осоромить.
این را برای نسلهای آینده بنویسید تا از کارهای خداوند آگاه شوند و کسانی‌که هنوز به دنیا نیامده‌اند، او را بستایند.
Запишеться це поколінню майбутньому, і народ, який створений буде, хвалитиме Господа,
خداوند از جایگاه عالی و مقدّس خود در آسمان به زمین نظر افکنده است.
бо споглянув Він із високости святої Своєї, Господь зорив на землю з небес,
ناله‌های زندانیان را شنید و آنهایی را که محکوم به مرگ بودند، رهایی بخشید.
щоб почути зідхання ув'язненого, щоб на смерть прирокованих визволити,
در نتیجه نام خداوند در صهیون ذکر خواهد گردید و در اورشلیم او را خواهند پرستید،
щоб розповідати про Ймення Господнє в Сіоні, а в Єрусалимі про славу Його,
وقتی همهٔ اقوام و پادشاهان جهان با هم جمع شوند و او را پرستش نمایند.
коли разом зберуться народи й держави служити Господеві.
خداوند مرا در جوانی ضعیف و ناتوان ساخت و عمرم را کوتاه کرد.
Мою силу в дорозі Він виснажив, дні мої скоротив...
ای خدا نگذار که اکنون بمیرم، قبل از آنکه به پیری برسم. ای خدا، تو تا به ابد زنده هستی
Я кажу: Боже мій, не бери Ти мене в половині днів моїх! Твої роки на вічні віки.
در ابتدا زمین را آفریدی و آسمانها کار دستهای توست.
Колись землю Ти був заклав, а небо то чин Твоїх рук,
آنها از میان خواهند رفت، امّا تو باقی خواهی ماند. همهٔ آنها همچون لباس، کُهنه خواهند شد و تو آنها را مانند ردا عوض خواهی كرد و دور خواهی انداخت و نابود خواهند شد.
позникають вони, а Ти будеш стояти... і всі вони, як одежа, загинуть, Ти їх зміниш, немов те вбрання, і минуться вони...
امّا تو همیشه همان هستی و عمر تو، پایانی نخواهد داشت.
Ти ж Той Самий, а роки Твої не закінчаться! Сини Твоїх рабів будуть жити, а їхнє насіння стоятиме міцно перед обличчям Твоїм!
فرزندان ما، در پناه تو در امان هستند و در زیر سایهٔ حمایت تو، نسل آنها پایدار خواهد بود.