Job 4

І відповів теманянин Еліфаз та й сказав:

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Коли спробувать слово до тебе, чи мука не буде ще більша? Та хто стримати зможе слова?

Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

Таж ти багатьох був навчав, а руки ослаблі зміцняв,

Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

того, хто спотикавсь, підіймали слова твої, а коліна тремткі ти зміцняв!

Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

А тепер, як нещастя на тебе найшло, то ти змучився, тебе досягло воно і ти налякався...

Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Хіба не була богобійність твоя за надію твою, за твоє сподівання невинність доріг твоїх?

Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Пригадай но, чи гинув невинний, і де праведні вигублені?

Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

Як я бачив таких, що орали були беззаконня, та сіяли кривду, то й жали її:

Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

вони гинуть від подиху Божого, і від духу гнівного Його погибають!

De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Левине ричання й рик лютого лева минає, і левчукам вилущаються зуби.

La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Гине лев, як немає здобичі, і левенята левиці втікають.

Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

І закрадається слово до мене, і моє ухо почуло ось дещо від нього.

Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

у роздумуваннях над нічними видіннями, коли міцний сон обіймає людей,

Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

спіткав мене жах та тремтіння, і багато костей моїх він струсонув,

Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

і дух перейшов по обличчі моїм, стало дуба волосся на тілі моїм...

Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

Він стояв, але я не пізнав його вигляду, образ навпроти очей моїх був, і тихий голос почув я:

Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Хіба праведніша людина за Бога, хіба чоловік за свойого Творця є чистіший?

Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Таж рабам Своїм Він не йме віри, і накладає вину й на Своїх Анголів!

Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Що ж тоді мешканці глиняних хат, що в поросі їхня основа? Як міль, вони будуть розчавлені!

Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

Вони товчені зранку до вечора, і без помочі гинуть назавжди...

De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

Слава їхня минається з ними, вони помирають не в мудрості!...

La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.