Job 3

По цьому відкрив Йов уста свої та й прокляв був свій день народження.

Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

І Йов заговорив та й сказав:

Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Хай загине той день, що я в ньому родився, і та ніч, що сказала: Зачавсь чоловік!

Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Нехай стане цей день темнотою, нехай Бог з висоти не згадає його, і нехай не являється світло над ним!...

Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Бодай темрява й морок його заступили, бодай хмара над ним пробувала, бодай темнощі денні лякали його!...

Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Оця ніч бодай темність її обгорнула, нехай у днях року не буде названа вона, хай не ввійде вона в число місяців!...

Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Тож ця ніч нехай буде самітна, хай не прийде до неї співання!

Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Бодай її ті проклинали, що день проклинають, що левіятана готові збудити!

Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Хай потемніють зорі поранку її, нехай має надію на світло й не буде його, і хай вона не побачить тремтячих повік зорі ранньої,

Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

бо вона не замкнула дверей нутра матернього, і не сховала страждання з очей моїх!...

Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

Чому я не згинув в утробі? Як вийшов, із нутра то чому я не вмер?

Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Чого прийняли ті коліна мене? І нащо ті перса, які я був ссав?

Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Бо тепер я лежав би спокійно, я спав би, та був би мені відпочинок

Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

з царями та з земними радниками, що гробниці будують собі,

Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

або із князями, що золото мали, що доми свої сріблом наповнювали!...

Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

Або чом я не ставсь недоноском прихованим, немов ті немовлята, що світла не бачили?

Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

Там же безбожники перестають докучати, і спочивають там змученосилі,

Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

разом з тим мають спокій ув'язнені, вони не почують вже крику гнобителя!...

Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

Малий та великий там рівні, а раб вільний від пана свого...

Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

І нащо Він струдженому дає світло, і життя гіркодухим,

Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

що вичікують смерти й немає її, що її відкопали б, як скарби заховані,

Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

тим, що радісно тішилися б, веселились, коли б знайшли гроба,

Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

мужчині, якому дорога закрита, що Бог тінню закрив перед ним?...

Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

Бо зідхання моє випереджує хліб мій, а зойки мої полились, як вода,

Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

бо страх, що його я жахався, до мене прибув, і чого я боявся прийшло те мені...

Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Не знав я спокою й не був втихомирений, і я не відпочив, та нещастя прийшло!...

Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.